فضاپیمای بدون سرنشین دراگون (Dragon) شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) که روز پنجشنبه ۵ دسامبر (۱۴ آذر) از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال (Cape Canaveral Air Force Station) در ایالت فلوریدا به سوی ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شده بود، موفق به تحویل محموله‌های خود به این ایستگاه شد. این کپسول روز یکشنبه ۸دسامبر (۱۷آذر) با موفقیت به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسید و زمانی که این ایستگاه و دراگون در فاصله ۴۳۰ کیلومتری فراز ساحل جنوبی شیلی در جنوب آمریکا بودند، توسط بازوی رباتیک ایستگاه فضایی به یکدیگر متصل شدند. اسپیس‌ایکس از ارسال محموله‌هایی از جمله تعدادی موش، کرم‌های آفت‌خوار و یک ربات هوش مصنوعی (محفظه‌ای جهت نگه‌داری ربات‌ها) به ایستگاه مذکور خبر داده است.
۴۰ موشی که از این طریق به ایستگاه فضایی بین‌المللی ارسال شده‌اند برای انجام برخی آزمایش‌ها در ارتباط با میزان استحکام عضلات و استخوان‌های موجودات در فضا به کار گرفته خواهند شد. برخی از این موش‌ها برای افزایش حجم عضلاتشان مورد دستکاری ژنتیکی قرار گرفته‌اند و مقدار عضلات آن‌ها دو برابر موش‌های عادی است. این محموله به دانشمندان در یافتن راهی برای مقابله با ضعف عضلانی و کاهش تراکم استخوان فضانوردان در شرایط بی‌وزنی فضا کمک خواهد کرد. همچنین ۱۲۰هزار کرم به‌منظور انجام پژوهش‌هایی در حوزه کشاورزی و بهبود نحوه مقابله با آفات کشاورزی به فضا فرستاده شده‌اند.
ربات هوش مصنوعی اعزامی نیز که سایمون (CIMON) نام دارد، قادر به درک احساسات فضانوردان بوده و به نوعی یک هدیه کریسمس به شش فضانورد ساکن در ایستگاه فضایی بین‌المللی محسوب می‌شود. سایمون یک ربات با طراحی چاپ سه بعدی و وزن حدود ۵کیلوگرم (۱۱پوند بر روی زمین) است که به طور مشترک توسط مرکز هوافضای آلمان (DLR) ، شرکت ایرباس (Airbus) و شرکت آی‌بی‌ام (IBM) توسعه داده شده است. این ربات خودش دستورات را پردازش نمی‌کند، بلکه با یک رایانه ابری مستقر روی زمین (ground-based cloud computer) برای پردازش، ارتباط برقرار می‌نماید. سایمون دارای یک پردازنده هوش مصنوعی و نمایشگر ۸اینچی است و برای حرکت در شرایط بی‌وزنی فضا از موتورهای کنترلی پروانه‌ای استفاده می‌کند.
همچنین در جدیدترین‌ترین محموله ارسالی توسط کپسول فضایی دراگون، نوعی وسیله برای ایجاد آتش در فضا ارسال شده است. فضانوردان با استفاده از این وسیله می‌توانند به بررسی آتش درون یک «تونل باد مینیاتوری» بپردازند. هدف از این آزمایش نحوه ایجاد آتش، تراکم و پراکنده شدن آن در فضای میکروگرانشی است. درصورت ساخت حامل‌های فضایی برای سفر‌های دوردست به فضا، وقوع آتش‌سوزی می‌تواند یکی از خطر‌های بسیار جدی برای فضانوردان باشد؛ به‌همین‌دلیل دانشمندان درنظر دارند به بررسی چگونگی مقابله و دفع آتش درفضا بپردازند.
دانشمندان برای روشن کردن آتش درفضا از انواع تجهیزات ویژه بهره می‌گیرند تا تجهیزات و دیگر وسایل درون ایستگاه فضایی بین‌المللی دچار آسیب نشود. برروی زمین گرانش با فشار دادن هوای سرد و متراکم به سوی پایین به شعله‌ور شدن آتش کمک می‌کند و این سبب دریافت اکسیژن به وسیله آتش و پخش شدن آن می‌گردد. پرسش دانشمندان این است که اگر نیروی جاذبه از بین برود آتش چگونه رفتار می‌کند. این احتمال وجود دارد که رفتار آتش بسیار غیر قابل پیش‌بینی باشد.
البته این نخستین بار نیست که فضانوردان، آتش‌سوزی درفضاپیما را مورد مطالعه قرار می‌دهند. در سال ۲۰۰۸ نیز ناسا، آزمایشگاه کوچکی برای بررسی چگونگی وقوع آتش‌سوزی در وضعیت میکروگرانش طراحی کرد. در این آزمایش آتش‌سوزی در فضاپیمای سیگنوس (Cygnus) ناسا آزمایش گردید که پس از انجام آن، درجو کره زمین سوزانده شد.
اما آزمایش جدید با نام احتراق محدود‌شده (Confined Combustion) قرار است درون ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام شود. محققان اعلام کرده‌اند نوعی دیوار‌های مصنوعی برای ایجاد محفظه درون تونل استفاده می‌شود؛ همچنین نمونه‌ای از سوخت درون دستگاه ذخیره خواهد شد. طی یک دوره شش ماهه، فضانوردان توسط اَشکال مختلف دیوار به انجام پژوهش‌هایی مانند اعمال تغییر در مسیر آتش، سرعت جریان آن و مواردی از این قبیل می‌پردازند.