استارت‌آپ آمریکایی لئو آیروسپیس (Leo Aerospace) تصمیم دارد تاسواره‌ها و ماهواره‌های کوچک را با استفاده از پرتابگرهایی که روی بالون نصب می‌شوند به فضا بفرستد. برای این کار قرار است از بالون‌های هوای گرم بسیار بزرگی به نام رگولوس (Regulus) استفاده شود که تا ارتفاع ۱۸ کیلومتری سطح زمین بالا می‌روند. روی این بالون‌ها پرتابگری سه مرحله‌ای به طول ۱۰ متر نصب می‌شود که می‌تواند محموله‌ای به جرم ۳۳ کیلوگرم را در مدار خورشیدآهنگ (ارتفاع ۵۵۰ کیلومتری) قرار دهد. همچنین این پرتابگر قادر است محموله‌ای به جرم ۵۷ کیلوگرم را در مداری دایره‌ای به ارتفاع ۳۰۰ کیلومتر از سطح زمین قرار دهد. بعلاوه امکان پرتاب زیرمداری با پرتابگری به طول سه متر از بالون‌های رگولوس وجود دارد که با استفاده از آن می‌توان محموله‌ای به جرم ۱۰۰ کیلوگرم را تا ارتفاع ۴۰۰ کیلومتر فرستاد.
بالون‌های رگولوس خودکار و بسیار پیشرفته هستند و به رانشگرهای متعددی برای حفظ پایداری و جهت‌گیری مناسب در هنگام پرتاب ماهواره‌بر مجهزند. این بالون‌ها قابلیت استفاده مجدد دارند و هر بالون رگولوس می‌تواند برای انجام ۱۰۰ عملیات پرتاب به کار گرفته شود. سامانه سکوی به هوا فرستادن رگولوس متحرک است و از وسیله نقلیه‌ای شبیه به تریلر استفاده می‌کند. با استفاده از این سامانه می‌توان بالون‌های رگولوس را از هر نقطه دلخواه به هوا فرستاد. این بالون‌ها به غیر از استفاده برای پرتاب ماهواره‌های کوچک برای کاربردهای دیگر در ارتفاع بالای جو قابل‌استفاده است. برای مثال بالون‌های رگولوس را می‌توان برای آزمایش فناوری‌های فرود در جو مریخ به کار گرفت. قرار است استفاده تجاری از بالون‌های رگولوس برای کاربردهای ارتفاع بالای جو و بدون قابلیت پرتاب ماهواره، از نیمه سال آینده میلادی (۲۰۲۰) آغاز شود.
شرکت لئو آیروسپیس تصمیم دارد خدمات پرتاب زیر مداری با بالون را از سال ۲۰۲۱ آغاز کند و سال بعد از آن خدمات پرتاب مداری را نیز عرضه کند. این شرکت هنوز هزینه دقیق پرتاب ماهواره‌های کوچک با بالون‌های رگولوس را فاش نکرده اما اعلام کرده که این هزینه فقط یک تا سه برابر هزینه پرتاب به صورت محموله ثانویه با ماهواره‌برهای بزرگ مثل ماهواره‌بر فالکون ۹ (Falcon 9) متعلق به شرکت اسپیس ایکس (SpaceX) است. در روش پرتاب مشترک (ride-share) صاحبان ماهواره‌های کوچک کنترل کاملی روی محل رهاسازی ماهواره‌هایشان ندارند و باید با محموله اصلی پرتاب هماهنگ شوند، اما با استفاده از خدمات شرکت لئو آیروسپیس هر ماهواره کوچک خدمات پرتاب اختصاصی خودش را دریافت می‌کند.
شرکت‌های دیگری نیز در زمینه پرتاب اختصاصی ماهواره‌های کوچک فعال هستند مانند شرکت آمریکایی راکت لب (Rocket Lab) که در این زمینه پیشگام است. در مقایسه با راکت لب، علاوه بر تفاوت در شیوه پرتاب که با بالون انجام می‌شود، شرکت لئو آیروسپیس بر ماهواره‌های کوچک‌تر تمرکز کرده است. راکت لب با استفاده از پرتابگری به طول ۱۷ متر محموله‌هایی تا جرم ۲۲۵ کیلوگرم را با هزینه تقریبی ۵ میلیون دلار در مدار قرار می‌دهد.
لئو آیروسپیس رقبایی نیز در زمینه پرتاب ماهواره‌های کوچک با بالون دارد. استارت‌آپ اسپانیایی زرو ۲ اینفینیتی (Zero 2 Infinity) در حال توسعه سامانه‌ای برای در مدار قرار دادن ماهواره‌های کوچک از بالون‌های ارتفاع بالا است و نخستین آزمایش خود در این زمینه را در سال ۲۰۱۷ انجام داد.