فیزیکدانان در دانشگاه کلرادو بولدر (University of Colorado Boulder) امکاناتی را راه‌اندازی کردند که تشعشعات فضایی را شبیه‌سازی می‌کند. موش‌ها به‌مدت شش ماه تحت تأثیر این تشعشعات بودند و نورون‌های آنان مورد بررسی قرار گرفت. محققان دریافتند شبکه‌های عصبی این موش‌ها دیگر مانند سابق کار نمی‌کند، در یادگیری و ذخیره‌سازی خاطرات دچار مشکل شده‌اند و مانند قبل وارد تعاملات اجتماعی نمی‌شوند. البته این آزمایش‌ها نیازمند تکرار و بررسی دقیق‌تری هستند تا کاملاً اثبات شوند.
در هنگام سفر در عمق فضا، فضانوردان در معرض خطرات مختلفی هستند. همانند فیلم‌های علمی-تخیلی هالیوودی، این کاوشگران ممکن است به دلیل وجود خطراتی از قبیل بیگانگان فضایی، برخورد با شهاب‌سنگ‌ها یا زباله‌های فضایی تهدید شوند. اما بزرگ‌ترین خطری که یک فضانورد می‌تواند با آن روبرو شود، خطر نادیده‌ای به‌نام تشعشعات فضایی است.
جو و میدان مغناطیسی زمینی، موجودات زنده روی این سیاره را از معرض تشعشعات کیهانی حفظ می‌کند. هنگامی که فضانوردان از این حباب محافظ خارج می‌شوند، ذرات کوچک با انرژی بسیار زیاد به‌نام اشعه کیهانی بدن آن‌ها را به‌اصطلاح بمباران می‌کند. نگران‌کننده‌ترین اثر این ذرات بر بدن فضانوردان، آسیب به مغز آن‌هاست. بر اساس آزمایش‌هایی که بر روی موش‌ها انجام گرفت، این تشعشعات موجب از کار افتادن فعالیت‌های مغزی شده و به یادگیری، حافظه، و خلق‌وخو آسیب می‌رساند.
در حال حاضر و با توجه به فناوری‌های موجود، امکان محافظت از فضانوردان در برابر تشعشعات فضایی وجود ندارد. دراین‌باره تحقیقات بسیاری که توسط ناسا حمایت مالی می‌شوند بر روی فضانوردان صورت گرفته و شواهد همگی حاکی از آسیب به مغز به واسطه تشعشعات فضایی است. این یافته‌ها درک دانشمندان از خطرها را بالا برده و به آن‌ها اجازه می‌دهد راهکارهایی جهت مقابله با آن بیابند.