لوکا پارمیتانو (Luca Parmitano) فضانورد آژانس فضایی اروپا (ESA) که هم‌اکنون در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت دارد کنترل نمونه اولیه ماه‌نورد این آژانس فضایی موسوم به آنالوگ-۱ (Analog-۱) را که بر روی زمین قرار دارد به عنوان بخشی از یک برنامه آزمایشی به دست گرفت.
وی در ۱۸نوامبر۲۰۱۹ از ایستگاه فضایی بین‌المللی و در ارتفاع ۴۰۰ کیلومتری بالاتر از زمین، ماه‌نورد مذکور را برای یک گردش نیم‌ساعته در یک مسیر با چندین مانع در هلند هدایت کرد. این یک آزمایش مقدماتی برای سامانه‌هایی بود که روزی می‌توان از آن برای اکتشاف از راه دور ماه و مریخ استفاده کرد.
با توجه به وضعیت فعلی این فناوری، جهت برنامه‌ریزهای مأموریت‌های ماه و همچنین مأموریت‌های سیاره‌ای فقط دو راهکار برای انتخاب وجود دارد. یکی اینکه فضانوردان را به سطح قمر یا سیاره مورد نظر بفرستند؛ دوم اینکه می‌توانند کاوشگرهای رباتیک را به آنجا ارسال نمایند. اما مشکل این است که هر دو رویکرد مزایا و معایب خاص خود را دارد؛ چرا که یک انسان بسیار باهوش‌تر و از نظر فیزیکی فعال‌تر و انعطاف‌پذیرتر از یک ربات است، از طرفی ارسال فضانوردان به سطح ماه یا مریخ بسیار خطرناک و پرهزینه است. ضمن اینکه انجام فعالیت‌ها در یک لباس فضانوردی با توجه به برخی محدودیت‌هایی که ایجاد می‌کند کار آسانی نیست.
از سویی نیز، ارسال یک ربات بسیار ارزان‌تر و ایمن‌تر است، اما انجام کارهایی که یک انسان می‌تواند در عرض چند دقیقه انجام دهد، به‌وسیله ربات چند هفته زمان می‌برد. کاوشگر آنالوگ-۱ یک راه حل خلاقانه برای حل کردن این معضل با ترکیب انسان و ربات است.
مأموریت‌های ماه و فراتر از آن در حال حاضر باید تقریباً خودکار و خودران باشند، زیرا تأخیر زمانی برای کنترل از راه دور بسیار زیاد است. به عنوان مثال، رسیدن دستورهای ارسالی به یک ماه‌نورد، یک‌و‌نیم ثانیه طول می‌کشد، در حالی که رسیدن دستورهای ارسالی به مریخ چندین دقیقه زمان می‌برد که کار هدایت از راه دور را مشکل می‌سازد.
رویکردی که آژانس فضایی اروپا در حال آزمایش آن است، ارسال یک کاوشگر رباتیک از یک فضاپیمای مدارگرد یا یک پایگاه در سطح قمر یا سیاره مورد نظر است که فضانوردان بتوانند از آنجا آن را با تأخیر تنها کسری از ثانیه مستقیماً کنترل نمایند.
سامانه کنترل آنالوگ-۱ برای کمک به این امر دارای یک دسته کنترل (joystick) با شش درجه آزادی حرکت است که بازخورد نیروها را نیز منتقل می‌کند. بنابراین هدایتگر انسانی مثلاً فشارهای وارده روی بازوی رباتیک را مستقیماً احساس می‌کند و می تواند فوراً واکنش نشان دهد.
جسیکا گرنویلائو (Jessica Grenouilleau) مدیر پروژه مترون (Meteron) در گروه سامانه‌های اکتشاف آژانس فضایی اروپا گفت: «آماده‌سازی یک فضانورد برای فعالیت حتی در ماه ساعت‌ها طول می‌کشد؛ اما ایجاد امکان کنترل ربات‌ها از نزدیک محل مأموریت به فضانوردان، هم ایمنی و آسایش را برای آنان فراهم می‌کند و هم نتایج بهتری در مدت زمان کمتری حاصل می‌شود. آزمایش ما نشان‌دهنده سازگاری عالی بین خدمه و سامانه رباتیک است و اثبات کرد که این کار ترکیبی در طیف گسترده‌ای از مأموریت‌ها نتیجه بهتری به همراه دارد.»