کرمچاله، معبر یا مسیری است که می‌تواند یک بخش از کیهان را به بخش دیگر متصل کند و سفر در آن ممکن است انسان را از زمان حاضر به زمان دیگری پرتاب نماید. سؤالی که ستاره‌شناسان به دنبال پاسخ آن هستند این است که آیا یک کرمچاله در کهکشان راه شیری خود را مخفی کرده است؟!
توجه داشته باشید که مقولۀ کرمچاله تنها در سطح نظری مطرح شده است و شواهد عینی برای اثبات آن وجود ندارد. با این وجود، ستاره‌شناسان بسیار مشقاق به تحقیق در مورد آن هستند و تلاش می‌کنند برای نخستین بار کرمچاله را به صورت عینی مشاهده کرده و وجود آن را اثبات نمایند.
آنها احتمال می‌دهند که در لایه‌های کهکشان راه شیری یک کرمچاله وجود داشته باشد. کرمچاله در واقع بخشی از نظریۀ نسبیت عام آلبرت اینشتین است که بر اساس آن مناطق مختلف کیهان با کرمچاله‌ها به هم متصل می‌شوند؛ اما کرمچاله‌ها مستلزم وجود جاذبه‌های عظیم هستند؛ مانند همان شرایطی که در اطراف سیاه‌چاله‌ها وجود دارد.
وجود کرمچاله در اطراف ساگیتاریوس ای*
در حال حاضر منجمان علاقه‌مند به یافتن کرمچاله در کهکشانی هستند که انسان‌ها و زمین در آن قرار دارند. آنها تصور می‌کنند که این کرمچاله در مرکز کهکشان راه شیری و در حوالی ابرسیاه‌چاله مرکزی آن واقع شده است؛ ابرسیاه‌چاله‌ای که به ساگیتاریوس ای* (*Sagittarius A) مشهور است. اگر در اطراف ساگیتاریوس ای* کرمچاله‌ای وجود داشته باشد ستاره‌های یک سوی کرمچاله متأثر از جاذبه ستاره‌های دیگر آن سو خواهند بود.
اگر ستاره‌شناسان موفق به مشاهده تغییر در مدار ستاره‌های در حال حرکت در مدار ساگیتاریوس، مانند ستاره S2، شوند، احتمالاً به این نتیجه می‌رسند که این پدیده عجیب در آن اطراف وجود داشته باشد.
در حال حاضر فناوری‌های موجود این امکان را به ستاره‌شناسان نمی‌دهند تا تغییرات مداری ستاره‌ها را تشخص دهند، اما یقیناً طی دهه‌های آینده به روشی‌ها دست خواهند یافت که به آنها این امکان را می‌دهد تا به مشاهدات دقیق‌تری برسند. در حال حاضر اگر یک تغییر جزئی نیز در مدار ستاره‌ها مشاهده شود ضرورتاً به معنای وجود کرمچاله نیست.
هر چند این احتمال وجود دارد که تغییر در رفتارهای مداری ستاره‌ها متأثر از وجود کرمچاله باشد اما نمی‌توان این تغییرات را به وجود این پدیده شگفت‌انگیز نسبت داد. این بدان دلیل است که پدیده‌های کیهانی دیگری وجود دارند که می‌توانند جاذبه‌ای مشابه ایجاد کنند و بر مدار ستاره‌ها تأثیر بگذارند. با همه این تفاسیر هنوز تغییر در مسیر مدارهای ستاره‌ها موضوعی قابل مشاهده نیست؛ در واقع تسریع در حرکت ستاره‌ها در مدار بیضوی خود هنوز قابلیت رؤیت ندارد.
تغییر در سرعت ستاره‌های اطراف سیاه‌چاله ثابت بوده و از روند ثابتی نیز برخوردار است؛ اما اگر این روند دچار تغییر شود و نوسانی قابل توجه در آن رخ دهد، این احتمال تقویت می‌شود که در آن اطراف کرمچاله‌ای وجود دارد. با این وجود، حتی اگر چنین پدیده‌ای هم در لایه‌های کهکشان راه شیری یافت شود باز هم نمی‌توان مدعی بود که این مسیر باز بوده و امکان سفر از طریق آن وجود داشته باشد. در واقع به نظر نمی‌رسد که سفینه‌های فضایی و یا انسان قادر به عبور از آن باشند؛ زیرا برای این مهم نیازمند منبعی از انرژی منفی هستیم تا بتوانیم کرمچاله را باز نگه داریم و البته نمی‌دانیم چگونه می‌توان این کار را انجام داد. در واقع رسیدن به یک کرمچاله عظیم ثابت با دهانه باز چیزی شبیه به جادو خواهد بود!
البته برخی از ستاره‌شناسان هم تأکید دارند که تغییر در سرعت ستاره‌های اطراف ساگیتاریوس ای* را بیشتر از همه باید به عنوان نوعی اصلاح و تغییر برای نظریه نسبیت عام تصور کرد و نه اثرات چنین پدیده‌ای. به هر حال اگر چنین پدیده‌ای هم وجود داشته باشد باید حتماً آشفتگی گرانشی ایجاد کند، حتی اگر این کرمچاله دارای قابلیت عبور نباشد.