چین قصد دارد تا سال ۲۰۲۳ چهار مأموریت ماهواره‌ای علمی جدید را عملیاتی کند؛ دانشمندان این کشور همچنین تحقیقاتی را پیرامون ۵ مأموریت دیگر انجام داده‌اند که طی ۱۰ سال آتی اجرایی خواهند شد.
ماهواره‌های علمی موفقی که از سال ۲۰۱۵ توسط چین به فضا پرتاب شده‌اند شامل DAMPE ،QUESS و HXMT می‌شوند؛ ماهواره‌هایی که ذیل برنامه علمی فضایی آکادمی علوم چین (Chinese Academy of Sciences به اختصار CAS) قرار داشتند. اکنون و طبق اعلام وانگ چی (Wang Chi) مدیر مرکز ملی علمی فضایی (National Space Science Center) این کشور که تحت نظر CAS فعالیت می‌کند، مرحله دوم این برنامه آغاز شده است.
اولین مأموریت مرحله دوم٬ ماهواره تایجی-۱ (Taiji-1) بود که به منظور انجام آزمایش‌های درون‌مداری در مورد فناوری‌های مهم مربوط به تشخیص موج گرانشی فضاپایه در ۳۱ اوت سال جاری به فضا پرتاب شد.
مأموریت دیگری با نام رصدخانه خورشیدی پیشرفته (ASO-S) که انتظار می‌رود اواخر سال ۲۰۲۱ پرتاب شود، دانشمندان را در درک میدان‌های مغناطیسی و شراره‌های خورشیدی و همچنین بیرون‌ریزی‌های تاج خورشیدی کمک خواهد کرد.
ماهواره اینشتین-پروب (Einstein-Probe به اختصار EP) نیز که برای پرتاب در اواخر سال ۲۰۲۲ برنامه‌ریزی شده است وظیفه کشف اجسام آسمانی که در هنگام تغییرات شدید از خود اشعه ایکس ساطع می‌کنند و همچنین سیاه‌چاله‌های غیرفعال با تابش‌های پرانرژی زودگذر را بر عهده خواهد داشت.
مأموریت دیگری که SMILE نام دارد یک پروژه مشترک چین و اروپا است که انتظار می‌رود در اواخر سال ۲۰۲۳ به فضا پرتاب گردد. این مأموریت بر تعامل بین باد خورشیدی و مغناطیس سپهر متمرکز خواهد بود. لازم به توضیح است مغناطیس‌سپهر (magnetosphere) به منطقه مغناطیسی پیرامون یک جرم فضایی اطلاق می‌شود.
چین پیش‌تر اعلام کرده بود که تا سال ۲۰۲۵ تعداد ۱۰۰ ماهواره را در راستای توسعه برنامه‌های علمی و فنی ماهواره‌ای و شبکه، کمک‌رسانی به مقابله با بلایای طبیعی و بهره‌گیری از خدمات بیشتر اجتماعی به فضا پرتاب خواهد کرد. آژانس فضایی ملی چین (CNSA) در ژوئیه سال جاری گزارشی منتشر کرد که نشان می‌دهد این کشور دارای ۲۰۰ ماهواره در فضاست.