تأمین آب آشامیدنی سرنشینان ایستگاه فضایی بینالمللی از تصفیه ادرار و فاضلاب
یکی از موضوعات قابل توجه در مورد زندگی در ایستگاه فضایی بینالمللی این است که افراد ساکن آن، آب آشامیدنی خود را از تصفیه فاضلاب تأمین میکنند زیرا ارسال ذخایر آب، هوا یا هر نوع تجهیزات دیگری برای کمک به زندگی در ایستگاه فضایی بینالمللی و بازگرداندن تجهیرات استفاده شده به زمین، کاری پرهزینه است که باید بارها تکرار شود.
به دلیل وجود چنین مشکلاتی، سرنشینان ایستگاه فضایی بینالمللی، یک سامانه بازیابی آب (Water Recovery System) را به کار میبرند تا با کمک آن، ادرار، رطوبت کابین و فاضلاب را تصفیه کرده و آن را به عنوان آب آشامیدنی تمیز، دوباره استفاده نمایند. بدون وجود چنین فرآیندی، باید سالانه حدود ۶۸۰۳ کیلوگرم آب و مواد مصرفی از زمین ارسال شود.
سامانه بازیابی آب برای تصفیه ادرار و تبدیل آن به آب آشامیدنی، از یک فرآیند تقطیر با فشار پایین استفاده میکند. آبی که طی این فرآیند تأمین میشود، نتیجه تصفیه ادرار و فاضلاب ناشی از شستن دست و دوش گرفتن است.
فضانوردان پیش از مصرف آب تصفیه شده، باید استانداردهای ایمنی بسیاری را پشت سر بگذارند. این دستگاه، آب را از گاز و مواد جامد مانند مو و پرز پاک میکند. سپس مجموعهای شامل چند نوع فیلتر برای تصفیه بیشتر آب به کار میرود و نهایتاً تجهیزاتی با دمای بالا، ترکیبات آلی و ریزارگانیسمهای باقی مانده را پاک میکنند.
از آنجا که ترکیباتی نیز از سامانه به آب وارد میشود و امکان افزایش رسانایی آب وجود دارد، حسگرهای رسانای الکتریسیته نیز در آن به کار گرفته شده تا ایمنی آب را بررسی نمایند. اگر حسگرها آب را برای استفاده غیر قابل قبول تشخیص دهند، فرآیند تصفیه دوباره صورت میگیرد. آب تصفیه شده نهایتاً به یک مخزن ذخیره فرستاده میشود تا برای مصرف فضانوردان آماده باشد.