اخترشناسان سیاره غول‌آسایی را در ۲۸۴ تریلیون کیلومتری زمین پیدا کرده‌اند که بر اساس نظریه‌ها و مدل‌های فعلی، چنین سیاره‌ای نمی‌تواند وجود داشته باشد. سیاره GJ 3512b توسط رصدخانه لاس کومبرس (Las Cumbres) در ایالت کالیفرنیا، مانتسک (Montsec) اسپانیا و کالار آلتو در نوادا کشف شده است. دلیلی که باعث سردرگمی اخترشناسان شده، اندازه این سیاره و همچنین اندازه ستاره قرمز کوتوله‌ای است که GJ 3512b به دورش می‌چرخد. ستاره کوتوله سرخ (Red Dwarf Star) ستاره‌ای کوچک و سرد و سرخ رنگ است که غالباً جرمی کمتر از نصف جرم خورشید دارد.
اگر بخواهیم این پدیده را به زبان ساده توضیح دهیم، این ستاره‌های کوتوله معمولا یک پنجم خورشید حجم دارند و ۵۰ برابر نیز تاریک‌تر هستند؛ در صورتی که سیاره GJ 3512b بخواهد به دور ستاره قرمز کوتوله بچرخد، باید جرمی بسیار کمتر از ستاره داشته باشد.
برای مثال مشتری به عنوان بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی، جرمی معادل ۱۰۴۷ برابر کمتر از خورشید دارد در حالی که سیاره GJ 3512b تنها ۲۷۰ برابر جرم کمتری نسبت به ستاره کوتوله دارد. در مجموع، سیاره غول‌آسایی مانند GJ 3512b برای چرخیدن به دور ستاره کوتوله خیلی بزرگ است و با مدل‌های کنونی منطبق نیست.
کریستوف مورداسینی (Christoph Mordasini) یکی از اخترشناسان در این رابطه می‌گوید: «سیاره‌های غول‌آسایی که معمولا دور چنین ستاره‌های کوتوله‌ای می‌چرخند، اندازه‌ای برابر زمین دارند یا تنها کمی بزرگتر هستند.»
وجود سیاره GJ 3512b باعث می‌شود که «مدل تشکیل لایه‌ای هسته» (The Core Accretion Model) را که اکثر دانشمندان آن را به عنوان مدل پیش‌فرض تشکیل سیارات می‌دانند زیر سؤال ببرد. این مدل بیانگر تشکیل سیارات منظومه شمسی و به خصوص نحوه تشکیل کره زمین است. با این حال سیاره GJ 3512b می‌تواند یکی از معدود سیاراتی باشد که درون مدل «عدم پایداری دیسکی» (The Disk Instability Model) قرا می‌گیرد.
خوان کارلوس مورالس (Juan Carlos Morales) یکی از نویسندگان ارشد این مقاله می‌گوید: «برای اولین بار توانسته‌ایم یک سیاره غول‌آسای فراخورشیدی منطبق با نظریه عدم پایداری دیسکی پیدا کنیم. سیاره GJ 3512b باعث می‌شود تا بتوانیم تشکیل سیارات عظیم‌الجثه را توجیه نماییم.»