دانشمندان دانشگاه ویرجینیا (Virginia University) موفق به رصد بزرگترین ستاره نوترونی شدند که تاکنون دیده شده است. وزن این ستاره بیش از ۷۰ هزار برابر زمین است اما پهنا و عرض ان تنها ۱۸ مایل (۲۸.۹ کیلومتر) می‌باشد. ستاره کشف شده یک ستاره نوترونی است؛ این ستاره‌ها هسته فروپاشی شده یک ستاره بزرگ هستند که پیش از فروپاشی، جرم آن بین ۱۰ تا ۲۹ جرم خورشیدی بوده‌اند.
ستاره‌های نوترونی کوچکترین و متراکم‌ترین ستارگانی هستند که تاکنون شناخته شده‌اند. هنگامی که ستاره پرجرمی به شکل ابرنواختر منفجر می‌شود، گاهی هسته آن می‌تواند سالم بماند. اگر جرم هسته بین ۱٫۴ تا ۳ جرم خورشیدی باشد پدیده طبیعی گرانش، آن را فراتر از مرحله کوتوله سفید متراکم می‌کند تا جایی که پروتون‌ها و الکترون‌ها برای تشکیل نوترون‌ها به یکدیگر فشرده می‌شوند. این نوع شی آسمانی ستاره نوترونی نامیده می‌شود. لازم به توضیح است جرم خورشیدی (Solar Mass) یک یکای استاندارد برای اندازه‌گیری جرم در اخترشناسی است و میزان آن برابر با جرم خورشید می‌باشد.
دانشمندانی که موفق به کشف این ستاره نوترونی شده‌اند ادعا می‌کنند که این ستاره بدون اینکه خودش را به درون سیاه چاله بیندازد می‌تواند به یک جسم بزرگ و فشرده تبدیل شود. ستاره شناسان این مطالعه گفتند: «این بزرگترین ستاره نوترونی است که تاکنون کشف شده است. نام این ستاره نوترونی J۰۷۴۰+۶۶۲۰ است و حدود ۴۶۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. ستاره مذکور تَپ‌اختری است که می‌تواند مانند یک فانوس دریایی در هنگام چرخش، پرتوهای امواج رادیویی ساطع کند. آن‌ها بسیار بزرگ هستند و فضای درونی‌شان ساختار پیچیده و عجیبی دارد.
تپ‌اخترها (Pulsar) ستاره‌های نوترونی چرخانی هستند که با سرعت بسیار زیادی دوران می‌کنند و پالس‌های مداومی از انرژی تابشی به همراه خطوط میدان مغناطیسی قوی از خود منتشر می‌نمایند. برخی از تپ‌اخترها نیز پرتوهای ایکس تابش می‌کنند.
پال دمورست (Paul Demorest)، از رصدخانه ملی رادیو اخترشناسی (National Radio Astronomy Observatory) آمریکا، گفت: «این ستاره نوترونی دو برابر خورشید ما است. محققان برای محاسبه جرم آن به لطف یک ستاره همراه در مدار، از تأثیر تئوری نسبیت انیشتین استفاده کردند.»