آژانس فضایی آمریکا، ناسا (NASA)، یکی از سه ابزار طراحی شده برای سوخت‌گیری مجدد فضاپیما در فضا را آزمایش کرد. این سازمان طی این آزمایش موسوم به «مأموریت سوخت‌گیری رباتیک ۳» (Robotic Refueling Mission 3 به اختصار RRM3) که قرار است عملیات سوخت‌گیری رباتیک را خارج از ایستگاه فضایی انجام دهد، دور اول تست‌های ابزاری را در ایستگاه فضایی بین‌المللی و با هدف تعیین امکان سوخت‌گیری ماهواره‌ها در مدار و مأموریت‌های فضای عمیق به انجام رسانده است.
در مأموریت سوخت‌گیری رباتیک ۳، یک آداپتور مخصوص به کار گرفته شد که قادر است گازهای بسیار سرد متان، اکسیژن یا هیدروژن را در خود نگه دارد. در مرحله بعد این آداپتور به یک مخزن سوخت دیگر متصل شد. نکته مهم، حفظ مخزن برودتی سوخت در دمای بسیار پایین است چرا که اگر مخزن گرم شود، سوخت به جوش می‌آید. البته مأموریت سوخت‌گیری مجدد ناسا با مشکل بزرگی نیز روبرو شد؛ یک اختلال سخت‌افزاری موجب به جوش آمدن ناگهانی مخزن برودتی شده و در نتیجه گاز تبخیر گردید.
فضاپیماها به کمک نسخه‌های آینده این سامانه می‌توانند در اعماق فضا سوخت‌هایی مانند متان مایع را دریافت کنند. این امر از این جهت پیشرفت مهمی به حساب می‌آید که اکتشافات فضایی آینده در مقاصد دور دستی مانند ماه و مریخ به قابلیت سوخت‌گیری مجدد در فضا وابسته است.
اخیرا نیز کارشناسان آکادمی فضایی نظامی روسیه (Russian Military Space Academy) تلاش خود را جهت ایجاد یک «ایستگاه سوخت‌گیری فضایی» آغاز کرده‌اند. این ایستگاه در حقیقت فضاپیمایی شامل گروهی از ربات‌ها است که از لیزر جهت شارژ مجدد ماهواره‌ها در مدار نزدیک استفاده می‌کنند.
در حال حاضر هر مأموریت فضایی باید تمام سوخت مورد نیاز خود را از زمان پرتاب تا انتهای مأموریت با خود حمل کند. این بدان معنا است که فضاپیما وزن بیشتری پیدا می‌کند و موتورهای پیشران نیز باید به همان نسبت بزرگ‌تر باشند. همچنین این اتفاق موجب می‌شود طول عمر مأموریت‌ها محدود شود، چرا که با اتمام سوخت، فضاپیما دیگر عملا قادر به کار نخواهد بود.