درک نحوه توسعه و تکامل کهکشان‌ها، وقتی که جوان‌ترین آن‌ها هم میلیاردها سال سن دارد کار دشواری است. دانشمندان اما برای انجام آن به یک ابررایانه متوسل شدند. محققان دانشگاه آریزونا (University of Arizona) از ابررایانه اوسلوت (Ocelote) به عنوان یک ماشین شبیه‌ساز کائنات استفاده کرده‌اند.
این ابررایانه، میلیون‌ها دنیای کوچک را خلق کرد تا مشخص شود آن‌ها تا چه اندازه با کیهان واقعی تطابق دارند. البته مدل‌سازی کامل از فقط یک کهکشان نیز قدرت پردازش غیر قابل تصوری را می‌طلبد؛ بنابراین قصد اعضای تیم تحقیقات، به تصویر کشیدن تمام جزئیات کائنات نبوده است. آن‌ها سامانه‌ای را ابداع کردند که از وضوح کافی برای نمایش یک ابرنواختر تا بخش زیادی از فضای رصد شده، برخوردار بود. به این ترتیب خلق ۸ میلیون جهان شبیه‌سازی شده تنها سه هفته زمان برد.
هر دنیای مجازی قوانین خاص خود را داشت و تلاش محققان این بود که دریابند کدام‌یک از شبیه‌سازی‌ها تناسب بیشتری با داده‌های واقعی دارد. این رویکرد نه تنها به درک بهتر نحوه تکامل کهکشان‌ها کمک می‌کند بلکه نظریه‌های فعلی را نیز به چالش می‌کشد.
مثلا اینکه شاید کهکشان‌ها برای مدت زمانی بسیار طولانی‌تر از آنچه تصور می‌شد، ستارگان را زاده باشند. طبق مدل‌های فعلی، روند شکل‌گیری ستارگان باید مدت‌ها پیش پایان می‌یافت؛. همچنین شاید ماده تاریک در آغاز پیدایش کائنات، آن‌چنان در تضاد با شکل‌گیری ستارگان نبوده باشد.
با این حال، محققان لزوما از یافته‌های پیشین خود صرف نظر نخواهند کرد؛ چرا که این داده‌های جدید می‌توانند با کاستی‌هایی همراه باشند. ارتقای عملکرد پردازشی رایانه‌ها بستر لازم برای استخراج جزئیات بیشتر را فراهم خواهد آورد. هرچند که توانمندسازی ابررایانه‌‌ها برای شبیه‌سازی ایده‌آل کیهان می‌تواند چندین دهه یا حتی بسیار بیشتر از این زمان ببرد.