کارشناسان آکادمی فضایی نظامی روسیه (Russian Military Space Academy) ادعا می‌کنند که عرضه و استفاده از ماهواره‌های با قابلیت سوخت‌گیری مجدد، افزایش چشمگیر عمر فضاپیماها و همچنین صرفه‌جویی قابل توجه در هزینه‌ها را دربرخواهد داشت.
در همین راستا این متخصصان در تلاش برای ایجاد یک «ایستگاه سوخت‌گیری فضایی» هستند. این ایستگاه در حقیقت فضاپیمایی شامل گروهی از ربات‌ها است که از لیزر جهت شارژ مجدد ماهواره‌ها در مدار نزدیک استفاده می‌کنند.
نمونه اولیه این فضاپیما یک شیء کروی‌مانند است که دارای پنل‌های خورشیدی و ماژول‌های فتوولتاییک (Photovoltaics به اختصار PV) می‌باشد. فتوولتاییک یکی از انواع سامانه‌های تولید برق از انرژی خورشیدی می‌باشد؛ در این روش با بکارگیری سلول‌های خورشیدی، تولید مستقیم الکتریسیته از تابش خورشید امکان‌پذیر می‌شود.
این ساختار رباتیکی مجهز به تعدادی باتری و همچنین یک شارژر پالسی مبتنی بر یک ابررسانا است که قادر به جمع‌آوری و انتقال انرژی الکتریکی به مصرف کننده می‌باشد. این گروه رباتیک وظیفه حصول اطمینان از عملکرد صحیح فضاپیمای کوچک متعلق به سامانه جستجو و نجات بین‌المللی با نام کاسپس-سارست (Cospas-Sarsat) و همچنین ترانسپاندرهای ماهواره‌ای برای ارتباطات اینترنتی، ویدئویی و رادیویی را بر عهده دارد.