به تازگی گروهی که روی تلسکوپ بزرگ ماژلان (Giant Magellan Telescope به اختصار GMT) کار می‌کنند موفق شدند فرایند تولید دومین بخش از هفت بخش آینه اولیه را که از سال ۲۰۱۲ میلادی آغاز کرده بودند، به اتمام برسانند. انتظار می‌رود این تلکسوپ پنج تا ده برابر تلسکوپ‌های کنونی قادر به جمع‌آوری نور باشد.
سطح اصلی انعکاسی این تلسکوپ شامل هفت آینه با قطر ۸.۴ متری و آینه اصلی با قطر ۲۴.۵ متر است. هر کدام از بخش‌های اولیه در طول موج خاصی از نور به‌طور دقیق تراشیده و جلا داده شده‌اند. به لطف یک قالب لانه‌زنبوری پیچیده، شیشه نهایی عمدتا توخالی است و وزن آن سبک‌تر خواهد بود. اگرچه ساخت این بخش هفت سال طول کشید اما متخصصان دانشگاه آریزونا (The University of Arizona) توانستند فرایند جلادهی سطح جلویی شیشه‌ها را تا حد زیادی سرعت ببخشند. گروهی که روی این پروژه کار می‌کنند امیدوار است که تکرار این روش بتواند به تسریع در ساخت دیگر اجزای تلسکوپ مذکور کمک زیادی کند.
بعد از اتمام و راه‌اندازی تلسکوپ ماژلان، دانشمندان احتمالا قادر خواهند بود برای بزرگترین سوالات کیهانی خود پاسخ‌هایی بیابند؛ سوالاتی از قبیل اینکه آیا ما در این عالم تنهاییم یا موجودات دیگری نیز وجود دارند! تلسکوپ مذکور به منجمان اجازه خواهد داد تا تصاویر با قدرت تفکیک مکانی بالاتری را نسبت به تمام تلسکوپ‌های ساخته شده تاکنون گردآوری نمایند.
محل احداث این تلسکوپ در رصدخانه لاس کامپاناس (Las Campanas Observatory) واقع در کشور شیلی در آمریکای جنوبی است. این محل در بیابان آتاکاما قرار دارد که نه تنها عاری از آلودگی هوا است، بلکه به دلیل دوری از منایع آلودگی نوری یکی از بهترین نقاط زمین برای مشاهدات بلندمدت نجومی است. این بیابان یکی از خشک‌ترین بیابان‌های دنیا در آمریکای جنوبی است.
برآوردها بر این است که اتمام کار تلسکوپ بزرگ ماژلان تا سال ۲۰۲۷ به طول بیانجامد.