دانشمندان با استفاده از یک ابرسیاهچاله نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین (Albert Einstein) را مورد پژوهش قرار دادند. با بررسی ستاره‌های نزدیک به یک ابرسیاهچاله در مرکز راه شیری، اختر شناسان البته اظهار کردند نظریه اینشتین درباره فضا-زمان به عنوان بهترین توصیف برای گرانش همچنان صادق است. براساس این نظریه، گرانش، نتیجه تاثیر جرم بر خمیدگی فضا-زمان است یه به عبارت بهتر هر چه جرم بیشتر باشد گرانش بیشتر خواهد بود.
دانشمندان پیش‌بینی‌های نسبیت عام را در میدان‌های گرانشی نسبتا ضعیف مانند زمین و خورشید به صورت گسترده آزمایش کرده بودند، اما این بار آن‌ها صحت این نظریه را در میدان‌های گرانشی بزرگی مانند ابرسیاهچاله‌هایی که در قلب کهکشان‌ها هستند مورد بررسی قرار دادند تا شاید نقصی در این نظریه یافته و در نتیجه نظریه‌های جدیدی ارائه شود.
آندره گز (Andrea Ghez)، پروفسور دانشگاه کالیفرنیا (University of California) بیان کرد: «تا به امروز این نظریه درست بوده است و مشاهدات ما با نظریه نسبیت عام اینشتین مطابقت دارد اگرچه نظریه او کاملا نتوانسته گرانش سیاهچاله‌ها را توضیح دهد. امروزه ما به یک نظریه جامع‌تری احتیاج داریم که بتواند علت گرانش سیاه چاله ها را نیز مشخص نماید.»
در مطالعات جدید، اخترشناسان بر روی یک ابر سیاهچاله به نام «کمان ای*» (*Sagittarius A) در هسته راه شیری با جرمی ۴ برابر خورشید و قطری معادل ۲۳.۶ میلیون کیلومتر، تحقیق کرده‌اند. آنان ستاره SO-۲ را در سال ۲۰۱۸ وقتی که در مدار ۱۶ ساله‌اش به نزدیک‌ترین فاصله از سیاهچاله در حدود ۱۲۰ واحد نجومی با سرعت ۲.۷ درصد سرعت نور (میانگین فاصله بین زمین و خورشید حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر) رسید، زیر نظر گرفتند. این دانشمندان با استفاده از اطلاعات رصدخانه‌های کک (Keck) و جِمینی (Gemini) و تلسکوپ سوبارو (Subaru) در هاوایی و همچنین اطلاعات ۲۴ سال اخیر توانستند بصورت سه بعدی مدار کامل SO-۲ را دنبال نمایند.
محققان همچنین در یک پژوهش، پیش‌بینی نسبیت عام را که با عنوان «انتقال به سرخ گرانشی» (جایی که گرانش نور را منحرف می‌کند) شناخته می‌شود، بررسی کردند. همانطور که میزان صدای آژیر آمبولانس هنگام نزدیک و دور شدن به یک فرد تغییر می‌کند؛ نور نیز هنگام نزدیک شدن به میدان گرانشی به سمت آبی طیف و هنگام دور شدن از آن به سمت قرمز طیف تغییر می‌نماید.
یکی از اساتید دانشگاه کالیفرنیا اظهار کرد: «این اندازه‌گیری‌ها، شروع مبداء یعنی جایی را که می‌توان طبیعت گرانش را با استفاده از مدار‌های ستاره‌های اطراف ابرسیاهچاله بررسی کرد، نشان می‌دهند. این یک فرایند طولانی است، اما دستیابی به آن واقعا شگفت‌انگیز است. این مرحله‌ای مهم در مسیر پیش رو و انجام آزمایش‌های قوی‌تری برای بررسی نظریه نسبیت عام و دیگر نظریه‌های گرانش است.»
طیف نوری که با SO-2 شناسایی شده انتقال به سرخی گرانشی را که ناشی از گرانش زیاد کمان ای* است و با نظریه نسبیت عام مطابقت دارد آشکار می‌سازد. این استاد افزد: «این بسیار هیجان‌انگیز است که اینشتین زمانی این نظریه را ارائه داد که سیاهچاله‌های و ابرسیاهچاله‌ها ناشناخته بودند.»
تحقیق بر روی SO-2 یکی از هزاران تحقیقی است که دانشمندان قصد دارند روی ستاره‌های اطراف ابرسیاهچاله انجام دهند. یکی از این اهداف ستاره SO-102 است که کوچکترین مدار را در میان بیش از ۳۰۰۰ ستاره نزدیک به ابرسیاهچاله دارد و چرخش آن ۱۱.۵ سال به طول می‌انجامد.