دانشگاه کارنِگی ملون (Carnegie Mellon University) اعلام کرده است که قصد دارد نخستین کاوشگر بدون سرنشین آمریکایی به کره ماه را ژوئیه سال ۲۰۲۱ به این قمر بفرستد. این ربات مینیاتوری چهار چرخ همراه فرودگر پرگرین (Peregrine) و ۱۴ محموله علمی دیگر به ماه خواهد رفت و به پیمایش سطح آن خواهد پرداخت.
ممکن است ناسا به اکثر نخستین‌ها در اکتشافات فضایی دست یافته باشد، اما هنوز دستاوردهایی وجود دارد که این آژانس فضایی به آن نرسیده است. به رغم موفقیت‌های قابل توجه در برنامه آپولو (Apollo) و ارسال فضانوردان به کره ماه، بسیاری از شما تعجب خواهید کرد اگر بدانید که آمریکایی‌ها تاکنون هرگز یک کاوشگر رباتیک بدون سرنشین را به ماه نفرستاده‌اند.
در حالی که ناسا تاکنون سه کاوشگر برقی برای حمل فضانوردان و همچنین یک اسکادران کوچک از مدارگردها و فرودگرها را به ماه فرستاده است، اما هرگز یک کاوشگر رباتیک ارسال نکرده است.
البته چندان هم تعجب آور نیست، چرا که شوروی هم تنها در سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۳ دو کاوشگر رباتیک به ماه فرستاده و چین نیز در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۸ دو کاوشگر رباتیک به همسایه زمین ارسال کرده است.
اکنون ناسا با یک قرارداد ۷۹.۵ میلیون دلاری می‌خواهد آمریکا را وارد این عرصه کند. این ماه‌نورد بر اساس ۳۰ سال تجربه فضایی آمریکا و تجربه ساخت کاوشگرهای مریخ‌نورد ساخته می‌شود.
این کاوشگر اندازه نسبتاً متوسطی دارد و به اندازه یک جعبه کفش است و وزن آن حدود ۴ کیلوگرم خواهد بود که حمل آن را توسط فرودگر پرگرین تسهیل خواهد کرد.
دانشگاه کارنِگی ملون در حال توسعه کلاس جدیدی از کاوشگرهای رباتیک است که برای دانشگاه‌ها و شرکت‌های خصوصی که توانایی مالی سازمان‌های فضایی ملی را ندارند به صرفه است. ایده این است که تکنیک‌های ساخت تاسواره‌ها (ماهواره‌های کوچک) را در طراحی کاوشگرها به کار بگیرند. البته باید اشاره کرد که ماه‌نوردهای شوروی به اندازه یک بوفالو سنگین بودند و ماه‌نورد چینی‌ها هم به اندازه یک پاندا وزن دارد، در حالی که کاوشگر آمریکایی کمی بیشتر از یک گربه وزن دارد.
این کاوشگر برای اولین مأموریت خود، منطقه فرود فرودگر پرگرین در دهانه لاکوس مورتیس (Lacus Mortis) در نزدیکی قطب شمال ماه را کاوش خواهد کرد. پس از آن نیز اولین تصاویر از سطح ماه در آن منطقه را ارسال خواهد نمود.
این کاوشگر علاوه بر کار علمی خود، یک بسته هنری به نام مون آرک (MoonArk) را حمل خواهد کرد. این بسته هنری ۲۲۷ گرمی توسط هنرمند فضایی و استاد بازنشسته دانشگاه کارنِگی ملون ساخته شده است که از چهار اتاقک تشکیل شده و حاوی صدها عکس، اشعار، موسیقی، نانو اشیا و نمونه‌های زمینی است.
مارک باسکینگر (Mark Baskinger) دانشیار دانشکده طراحی دانشگاه کارنِگی ملون می‌گوید: «اگر این گام بعدی در اکتشافات فضایی است، بگذارید این اکتشاف را به اطلاع عموم برسانیم. چرا مردم را به فکر در مورد محل زندگی ما در کهکشان و جایگاه‌مان در جهان هستی وادار نکنیم؟»