محققان دانشگاه هوکایدو ژاپن (The University of Hokkaido) و چند دانشگاه دیگر به کمک شبیه سازی‌های کامپیوتری احتمال وجود اقیانوس مایع زیر سطح پلوتون را مطرح کرده‌اند. علت مایع ماندن و یخ نزدن آن نیز وجود لایه گازی عایق در این منطقه عنوان شده که از فرار گرما جلوگیری می‌کند.
عبور فضاپیمای افق‌های نو (New Horizons) از نزدیکی این سیاره در سال ۲۰۱۵ نگاه ما درباره این سیاره کوتوله و اجسام دیگر حاضر در این منطقه سرد و یخ زده منظومه شمسی را تغییر داد. یکی از کشف‌های فوق العاده درباره پلوتون آن بود که ممکن است زیر سطح سفید و قلب شکل آن به نام اسپوتنیک پلانیتیا (Sputnik Planitia)، اقیانوس مایع وجود داشته باشد.
با وجود هیجان انگیز بودن این ایده، سوالی که مطرح می‌شود این است که چطور زیر سطح سیاره‌ای با این فاصله از خورشید و بی بهره از هسته مذاب اقیانوس مایع وجود دارد. طبق محاسبات چنین اقیانوسی در صورت وجود باید میلیاردها سال پیش منجمد می‌شد.
با این حال طبق نتایج تحقیق جدید که در آن دانشمندانی از موسسه تحقیقاتی توکیو، دانشگاه توکوشیما، دانشگاه اوزاکا، دانشگاه کوب و دانشگاه سانتا کروز کالیفرنیا دخیلند، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که لایه‌ای عایق از هیدرات گازی این اقیانوس را از سطح سیاره ایزوله و به مایع ماندنش کمک کرده است.
هیدرات‌های گازی نوع خاصی از آب‌اند که در آن کریستال‌های یخی گازهایی مانند متان را درون خود به دام می‌اندازند. این هیدرات‌ها از ویسکوزیته بالایی برخوردارند و عایق حرارتی بسیار خوبی محسوب می‌شوند. چنین هیدرات‌هایی در زمین به فراوانی یافت می‌شوند، کما اینکه بیش از ۶.۴ تریلیون تن از آن‌ها کف اقیانوس ها به دام افتاده‌اند.
طی این تحقیق یک بازه ۴.۶ میلیارد ساله شبیه سازی شد که تقریبا با عمر منظومه شمسی برابری می‌کند. در نتیجه این شبیه سازی مشخص شد اگر چنین لایه‌ای از هیدرات‌های گازی اقیانوس زیر پوسته پلوتو را از سطح آن جدا نکرده بودند این منطقه نیز صدها میلیون سال پیش یخ زده بود.
طبق گفته‌های این تیم، متان مورد نیاز این لایه گازی احتمالا از هسته سنگی این سیاره نشات گرفته. موضوعی که می‌تواند وجود مقدار زیاد نیتروژن و کمبود متان در جو پلوتون را توجیه کند؛ علاوه بر این وجود چنین اقیانوس‌هایی ممکن است بسیار رایج باشد.
شونیچی کاماتا (Shunichi Kamata)، رهبر این تیم از دانشگاه هوکایدو گفته این موضوع می‌تواند به آن معنی باشد که تعداد اقیانوس‌های مایع جهان از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد بسیار بیشتر است؛ و این احتمال وجود حیات فرازمینی را بیش از پیش تقویت می‌کند.