هند در راه ادامه برنامه سنجش از دور ریست (RISAT) یک ماهواره دیگر را به فضا فرستاد. ریست یک برنامه سنجش از دور تحت کنترل سازمان فضایی هند (ISRO) است. این برنامه در سال ۲۰۰۹ با پرتاب ریست-۱ (RISAT-1) آغاز شد و ریست-۲بی (RISAT-2B) ماهواره‌ای که پرتاب شد چهارمین ماهواره این برنامه است. سازمان فضایی هند برنامه دارد تا انتهای سال ۲۰۱۹ دو ماهواره ریست دیگر را به مدار بفرستد. هدف از این برنامه کنترل و بهینه‌سازی مسائلی همچون کشاورزی، نگه‌داری از جنگل‌ها، اندازه‌گیری رطوبت خاک، تحقیقات زمین‌شناسی، مطالعه یخ‌های اقیانوس‌ها، نظارت بر سواحل، کنترل سیل‌ها و مهم‌تر از همه برنامه‌های نظامی است. به همین دلیل سازمان فضایی هند از بودجه این برنامه اطلاعاتی منتشر نکرده است.
ریست-۲بی ۶۱۵ کیلوگرم وزن دارد، در مدار لئو و ارتفاع ۵۵۵ کیلومتری قرارگرفته و سنجش‌گر آن یک رادار روزنه مصنوعی باند ایکس (X-SAR) است که ساخت آن به صنایع هوافضا رژیم صهیونیستی (israel aerospace industries) سپرده شده بود. این رادارها قادرند تا در هر شرایط آب و هوایی و همچنین شب و روز خدمات خود را ارائه دهند و لازم به ذکر است که این ماهواره‌ها به لطف سنجشگرشان اولین ماهواره‌های سنجش از دور هندی هستند که قادرند در هر شرایطی خدمات خود را ارائه دهند. این ماهواره انرژی مصرفی خود را از طریق باطری‌هایش تامین می‌کند. برای افزایش طول عمر ماهواره در آن از دو پانل خورشیدی استفاده می‌شود که همین موضوع باعث شده سازندگان ماهواره عمر آن را ۵ سال برنامه ریزی کنند هرچند نمونه‌های قبل خیلی بیشتر از برنامه ریزی‌ها کار کردند و احتمالا این بار هم همین اتفاق رخ دهد.
ماهواره‌بر استفاده شده در این پرتاب از سری تک هسته‌ای (CA)، ماهواره‌برهای PSLV بود که به این معنی است که این بار خبری از تقویت کننده‌های جانبی نیست و تنها دو رانشگر در اطراف ماهواره‌بر تعبیه شده تا در جهت‌دهی به آن کمک کنند. این ماهواره‌برها قادرند محموله‌هایی تا وزن ۳۸۰۰ کیلوگرم را به مدار لئو و همچنین محموله‌هایی تا وزن ۱۲۰۰ کیلوگرم را به مدار ژئو ارسال کنند و هزینه هربار پرتاب آن‌ها ۲۰ تا ۳۰ میلیون دلار است.
این پرتاب چهارشنبه ۲۲ می (۳۱ اردیبهشت) ساعت ۵:۳۰ به وقت محلی (۴:۳۰ به وقت ایران) از پایگاه فضایی ساتیش داوان انجام شد.
