اخترشناسان در مطالعه اخیر خود دریافته‌اند، برخی از کهکشان‌های قدیمی، درخشان‌تر از آنچه آن‌ها تصور می‌کنند، هستند که این موضوع می‌تواند به آن‌ها به درک بهتر وضعیت جهان اولیه کمک کند.
تلسکوپ فضایی اسپیتزر (Spitzer Space Telescope به اختصار SST) ناسا برخی از اولین کهکشان‌های جهان را مورد بررسی قرار داده است و دانشمندان با مطالعه داده‌های آن دریافته‌اند که آن‌ها از آنچه که انتظار می‌رود، درخشان‌تر هستند و این موضوع می‌تواند به دانشمندان در درک بهتر جهان اولیه کمک کند.
تلسکوپ فضایی اسپیتزر یک تلسکوپ فضایی در طول موج مادون قرمز است. این چهارمین و آخرین مرحله از پروژه برنامه بزرگ تلسکوپ‌های ناسا است. در حال حاضر تیم نجومی این تلسکوپ تحت سرپرستی دکتر رابرت گوترموث (Dr. Robert Gutermuth) از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت‌سونیان (Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics) اداره می‌شود.
دانشمندان ناسا با نگاه کردن به برخی از قدیمی‌ترین کهکشان‌ها که در هستی شکل گرفته، متوجه شده‌اند که آن‌ها درخشان‌تر از چیزی که تصور می‌شد هستند که این امر به دلیل احتمالی عصر بازیونیزه شدن (Epoch of Reionization) اشاره دارد. این دوره٬ هستی را از یک ابر مات به یک خلأ شفاف پر از ستارگانی که امروز می‌بینیم تبدیل کرده است.
سن کهکشان‌های مورد بحث حدود ۱۳ میلیارد سال یا بیشتر بود که این موضوع سبب می‌شود آن‌ها یک میلیارد سال جوان‌تر از خود هستی باشند. بنابر برخی نظریات، حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون سال پس از انفجار بیگ بنگ، اولین ستاره‌ها از برخورد کهکشان‌ها با ابر‌های حاوی گاز هیدروژن خنثی که کل هستی را پوشانده اند، تشکیل شده اند.
تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا با بررسی بیش از ۲۰۰ ساعت دو ناحیه فضایی، قادر به ثبت نور کم این کهکشان‌ها از فاصله ۱۳ میلیارد سال نوری بود که دانشمندان توسط این تصاویر دریافتند آن نور‌ها می‌توانند نور برخی از اولین کهکشان‌هایی باشند که در جهان تشکیل شده اند. نکته‌ای که توجه دانشمندان را به خود جلب کرد، این بود که این تلسکوپ فضایی قادر به ثبت ۱۳۵ نوع کهکشان قدیمی بسیار درخشان بود که این تعداد کهکشان از حد تصویر دانشمندان بسیار بیشتر بود.