بحث بر سر استفاده و میزان دسترسی بریتانیا به سامانه ناوبری ماهوارهای گالیله (Galileo) پس از خروج از اتحادیه اروپا مدتیست که مطرح شده است. ترزا می (Theresa May) نخست وزیر بریتانیا وعده توسعه سامانه ناوبری ماهوارهای بومی به ارزش ۹ میلیارد پوند را داده بود اما با توجه به هزینه بالا معلوم بود که این پروژه قرار نیست عملیاتی شود. اکنون پروفسور کریس چتوین (Chris Chatwin) از دانشگاه ساسکس (Sussex University) به همراه دکتر لاسیسی لاول سلامی (Lasisi Lawal Salami) از مرکز فضایی اباسانجو نیجریه (Obasanjo Space Center) طرح یک سامانه جایگزین را ارائه کرده‌اند که با ضرف بودجه 300 میلیون پوند نیازهای ناوبری دفاعی، هوایی، دریایی، اضطراری و مدیریت بحران بریتانیا را با دقت پنج برابر گالیله یعنی 5 سانتیمتر برطرف می‌کند. این سامانه در حقیقت یک سامانه تقویت سیگنال (SBAS) است که بر پایه دسترسی ابتدایی بریتانیا به خدمات گالیله توسعه می‌یابد. دسترسی ابتدایی به گالیله برای همه کشورها امکان‌پذیر است اما نسبت به دسترسی کامل، دقت کمتری ارائه می‌دهد. مسئله مهم این است که بریتانیا کدام را انتخاب می‌کند: ساخت یک سامانه ناوبری مستقل با هزینه زیاد یا تقویت سیگنال‌های گالیله و صرفه‌جویی؟