پژوهشگران ناسا (NASA) می‌گویند که با برخورد ذرات بادهای خورشیدی به سطح ماه اجزای سازنده مولکول‌های آب تشکیل می‌شود. پژوهشگران با شبیه‌سازی فرآیندهای شیمیایی حاصل از برخورد بادهای خورشیدی به ماه به این نتیجه رسیدند. بادهای خورشیدی ذرات بارداری مانند پروتون‌ها هستند که با سرعت بسیار زیادی از خورشید به سمت دوردست‌های منظومه شمسی پرتاب می‌شوند. این ذرات هنگام رسیدن به ماه حدود ۴۵۰ کیلومتر در ثانیه سرعت دارند. پروتون‌های موجود در بادهای خورشیدی با الکترون‌های سطح ماه برهمکنش می‌کنند و تشکیل اتم هیدروژن می‌دهند. سپس این اتم‌های هیدروژن با اتم‌های اکسیژنی موجود در ترکیبات خاک ماه که درپیوند با سیلیسیم به صورت سیلیسیم دی اکسید (SiO2) وجود دارند واکنش می‌دهند و تشکیل هیدروکسیل (OH) می‌دهند که از اجزای تشکیل‌دهنده آب است.
فهمیدن این که چه مقدار آب یا اجزای سازنده آن روی سطح ماه وجود دارد به دلیل برنامه اعزام انسان به قمر زمین برای سازمان ناسا مهم است. ناسا تصمیم دارد پایگاه‌هایی برای حضور مستمر فضانوردان روی ماه ایجاد کند.
تاکنون چندین فضاپیما مانند فضاپیمای کاسینی در هنگام عبور از کنار قمر زمین شواهدی از وجود اجزای آب مانند هیدروژن و یا هیدروکسیل در سطح آن یافته‌اند. چگونگی تشکیل این اتم‌ها و ترکیبات روی سطح ماه پرسشی است که هنوز پاسخ کاملی به آن داده نشده است. ممکن است که برخورد شهاب‌سنگ‌ها عامل ایجاد واکنش‌های شیمیایی برای تشکیل این مواد باشد، اما بسیاری محققان بر این باورند که عامل اصلی بادهای خورشیدی هستند. شبیه‌سازی‌های انجام‌گرفته این نظر را تأیید می‌کند.
پیش‌تر داده‌های فضاپیماها نشان داده بود که مقدار هیدروژن در همه جای سطح ماه یکسان نیست.این شبیه‌سازی‌ها تفاوت در مقدار هیدروژن یافت شده در مناطق مختلف روی سطح ماه را توضیح می‌دهد. شبیه‌سازی‌ها می‌گوید در مناطق گرم‌تر مانند استوای ماه به دلیل تابش خورشید مقدار هیدروژن کم‌تری تجمع پیدا می‌کند. برعکس در مناطق سردتر در اطراف قطب‌های ماه هیدروژن بیش‌تری یافت می‌شود.
نتایج این شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که هر سنگ تشکیل‌شده از سیلیسیم دی اکسید در فضا، از سنگ‌های سطح ماه گرفته تا دانه‌های کوچک غبار، با تابش بادهای خورشیدی هیدروکسیل تولید می‌کند و به صورت کارخانه‌ای برای تولید آب درمی‌آید.