پرواز جمعی ماهواره‌ها (Satellite formation flying) به حالتی گفته می‌شود که چند ماهواره کوچک به صورت منظومه‌ای، برای انجام ماموریت یک ماهواره بزرگتر و گرانتر به کار گرفته می‌شوند. این ماهواره‌ها به صورت هماهنگ با یکدیگر در مدار جابجا می‌شوند. شرکت کانادایی SFL به تازگی اعلام کرده که سه میکروماهواره از این دست که توسط این شرکت ساخته شده و در اواخر سال گذشته میلادی به فضا پرتاب شده‌اند با موفقیت در مدار LEO قرار گرفته‌اند. این ماهواره‌ها با عنوان پث‌فایندر (HawkEye 360 Pathfinder) برای شرکت هاک آی ۳۶۰ توسعه یافته‌اند و با شناسایی سیگنال‌های رادیویی از فرستنده‌های VHF، سامانه‌های راداری دریایی و ترمینال‌های VSAT موقعیت مکانی آنها را تشخیص می‌دهند. سپس شرکت هاک آی ۳۶۰ با تحلیل داده‌های سه ماهواره و ارائه خدمات ارزش افزوده به مشتریان امکان نظارت بر تحرکات کشتی‌ها، انجام عملیات‌های نجات افراد در شرایط اضظراری و خدماتی از این دست را ارائه خواهد داد.
طبق گفته جان سرافینی (John Serafini) مدیر هاک آی ۳۶۰، این نخستین بار است که یک شرکت تجاری از پرواز جمعی ماهواره‌ها برای تشخیص سیگنال‌های رادیوفرکانسی استفاده می‌کند. برای موقعیت‌یابی دقیق فرستنده سیگنال، این ماهواره‌ها باید موقعیت خود را مدام در مدار تغییر دهند و به همین منظور یک دریافت‌کننده جی پی اس و یک رانشگر Comet-1 توسعه‌یافته توسط شرکت دیپ اسپیس (Deep Space Industries) بر روی هر ماهواره نصب شده است.
ماهواره‌های پث‌فایندر بر اساس باس ماهواره‌ای ۱۵ کیلوگرمی نیمو (NEMO) توسعه یافته‌اند و غیر از دو محموله‌ای که ذکر شد، یک سامانه کنترل ارتفاع نیز به منظور ممکن ساختن پرواز جمعی در مدار، توسط شرکت SFL توسعه یافته و بر روی آنها نصب شده است. این شرکت پیش از این در سال ۲۰۱۴ با ماهواره‌های CanX-4 و CanX-5 کنترل پرواز جمعی ماهواره‌ها در مدار را به اثبات رسانده بود. شرکت SFL تاکنون بیش از ۲۰ ماهواره سایز میکرو و نانو توسعه داده است که روی هم رفته بالغ بر ۹۰سال در مدار عمر داشته‌اند.