پایان یافتن زمان کاری هسته اولیه ایستگاه فضایی بین المللی
سیروس برزو: کارشناسان روس با اعلام این مطلب که دوره زمانی ضمانت بخش هستهای ایستگاه فضایی بین المللی پایانیافته اعلامخطر کردند. زاریا نخستین بخش ایستگاه فضایی بینالمللی که هسته مرکزی آن بشمار میرود در نوامبر ۱۹۹۸ به فضا پرتاب شد. بر اساس برنامههای اولیه، این واحد مانند دیگر اجزای ایستگاه فضایی باید بعد از حدود ۱۵ سال کار، در ماه نوامبر سال ۲۰۱۳ بازنشسته میشد. اما بروز حوادث مختلف ازجمله از بین رفتن فضاپیمای کلمبیا، مشکلات مالی و فنی سازمان فضایی روسیه که منجر به تأخیر های مکرر در فرستادن بخشهای تکمیلی ایستگاه بود باعث گردید از یک سو بهرهوری و استهلاک ایستگاه تا حدودی کم شود و از سوی دیگر، عمر کاری ایستگاه افزایش پیدا کند. درحالیکه این مجتمع عظیم مداری حتی بعد از تمدید مأموریتش تا سال ۲۰۲۴ یعنی ۱۰ سال بیشتر از برنامه تدوینشده اولیه، باید کار کند، مرکز فناوریهای موشکی و فضایی خرونیچوف روسیه اعلام کرده که زاریا، هسته مرکزی ایستگاه فضایی بینالمللی خارج از دوره گارانتی فعالیت دارد و مرکز کنترل تلهمتری آن در بحرانیترین شرایط است.
در خلاصه گزارشی که مرکز خرونیچوف که در وبسایت این مرکز منتشرشده است و قرار است در کنفرانس فضایی مسکو که از ۲۹ ژانویه تا ۱ فوریه برگزار میشود ارائه گردد آمده است: ” گواهی طول عمر زاریا در ماه نوامبر ۲۰۱۳ منقضی گردید. بخش قابلتوجهی از تجهیزات الکترونیکی که در این واحد نصبشده است بسیار فراتر از دورههای ضمانت خود کار کردهاند و تجزیهوتحلیل دادهها در مورداستفاده منابع از سامانههای زاریا در حال حاضر نشان میدهد دستگاه تلهمتری آن، که برخی اجزایش بیش از ۱۴ بار تعمیر، تعویض و توسعهیافتهاند در بحرانیترین وضعیت قرار دارند.”
درعینحال کشورهای شریک در ایستگاه فضایی بینالمللی موافقت کردند که فعالیتها در این بزرگترین ساخته دست بشر در فضا، تا سال ۲۰۲۴ ادامه پیدا کند. چندی پیش، آندری پانکراتوف (andrey pankratov)، معاون خرونیچوف گفته بود که زندگی واحد زاریا میتواند تا سال ۲۰۲۸ دوام داشته باشد. همچنین در آخرین مذاکرات شرکای ایستگاه فضایی بین المللی از گسترش عملیات بهمنظور یافتن راهحل برای بهرهوری از این مجتمع مداری تا سال ۲۰۲۸ صحبت شد گرچه، در مورد نتایج این مذاکرات خبر موثقی انتشار نیافت. این کشورها حتی هنوز درباره خاموش کردن و روش خارج ساختن ایستگاه از مدار و نابودی آن تصمیم نگرفتهاند مشخص نشده چطور این سازه عظیم که اندازهای در حد یک زمین فوتبال است را باید سقوط دهند که پس از ورود به زمین بهجایی صدمه وارد نیاورد.