سازمان فضایی اروپا اسا (ESA) قصد دارد برنامه e.Deorbit را که در ابتدا برای خارج کردن ماهواره از مدار طراحی‌شده بود برای جذاب‌تر شدن طرح و کشش بیش‌تر به اجرای آن از سوی کشورهای عضو و صنعت فضایی بازطراحی کند. سازمان اسا از سال ۲۰۱۳ در تلاش است که این مأموریت را به فراتر از خارج کردن فقط یک ماهواره از مدار توسعه دهد و احیا کند. همچنین این سازمان دیگر قید ندارد که این مأموریت باید ماهواره سنجشی انویست (Envisat) را که غیرمنتظره در سال ۲۰۱۲ از کار افتاد از مدار خارج کند.
سازمان فضایی اروپا به تازگی در اواخر آذر ۱۳۹۷ اعلام کرده مجموعه‌ای از بررسی‌ها به این نتیجه رسیده است که گسترش مأموریت e.Deorbit به طوری که قابلیت‌های عملکردی دیگری مانند سوخت‌رسانی به ماهواره‌های در مدار یا قابلیت تعمیر را در برگیرد آن را اجرایی‌تر خواهد کرد. سازمان اسا امیدوار است که تعمیرکار جدید قابلیت رقابت با نمونه‌های ماهواره تعمیرکاری که در ایالات‌متحده در حال توسعه هستند را داشته باشد.
در ایالات متحده شرکت نورثروپ گرومن اینوویشن سیستمز (Northrop Grumman Innovation Systems) قصد دارد ماهواره تعمیرکاری با نام Extension Vehicle 1 را با استفاده از ماهواره‌بر پروتن روسی سال آینده راهی فضا کند. همچنین شرکت ماکسار تکنولوژیز (Maxar Technologies) در حال ساخت تعمیرکار رباتیک ماهواره‌های زمین ثابت (Robotic Servicing of Geosynchronous Satellites) زیر نظر آژانس پروژه‌های تحقیقاتی دفاعی پیشرفته ایالات‌متحده (U.S. Defense Advanced Research Projects Agency) است که برای پرتاب در سال ۲۰۲۱ برنامه ریزی شده است.
طبق اعلام سازمان اسا، ۱۳ شرکت طرح‌های پیشنهادی خود را برای این برنامه جدید ارسال کرده‌اند. جان ورنر (Jan Woerner) دبیر کل اسا اعلام کرده است که از میان این شرکت‌ها تاکنون شش شرکت انتخاب شده‌اند که در آینده به دو شرکت کاهش خواهند یافت. سازمان اسا تلاش خواهد کرد حمایت مالی اعضا را برای طرح در همایش سه سالانه وزیران کشورهای عضو جلب کند.
اسا قصد دارد به شرکت انتخاب‌شده هزینه خارج کردن یکی از ماهواره‌هایش از مدار را بپردازد، اما شرط اسا آن است که آن شرکت باید طرح اقتصادی قابل‌دوامی فراهم کند که به تأمین هزینه مداوم از اسا نیاز نداشته باشد. آن شرکت باید خدمات اضافی فراهم کند که برای انجام آن‌ها از اسا دریافتی نخواهد داشت و باید هزینه‌های آن را از منبعی دیگر تأمین کند. شرکت‌هایی که مایل به شرکت در رقابت هستند باید ماهواره‌ای در مدار زمین ثابت را که حداقل ۱۰۰ کیلوگرم جرم دارد و به‌طور طبیعی تا پنج سال دیگر وارد جو زمین نمی‌شود برای خارج کردن از مدار انتخاب کنند. همچنین رساندن ماهواره به مدار گورستانی که فقط چند صد کیلومتر بالاتر از مدار زمین ثابت باشد کافی نیست بلکه ماهواره باید یا کاملاً به جو زمین رسانده شود و یا در مداری با ارتفاع بسیار بالاتر قرار گیرد.