بمباران ذرات خورشیدی و ابرهای پلاسما حلقه‌های سیاره زحل را در معرض نابودی قرار داده است.
زحل دومین سیارهٔ بزرگ منظومه شمسی پس از مشتری است و به واسطه گسترده‌ترین سیستم حلقه سیاره‌ای شناخته می‌شود اما اگر مشاهدات جدید ناسا درست باشد این حلقه‌ها به سوی نابودی پیش می‌روند.
مواد تشکیل دهنده حلقه‌ها بیشتر یخ آب و آلودگی‌هایی همچون گرد و غبار فضایی و مواد شیمیایی است. این اجرام فضایی حدود ۱۰۰ میلیون سال عمر داشته و در واقع بعد از تشکیل سیاره زحل به و جود آمده اند.
مطالعات ناسا بر اساس یافته‌های کاوشگرهای «وویجر ۱» و «وویجر۲» صوت گرفته است. وویجر ۱ در حال حاضر دورترین فضاپیما نسبت به زمین محسوب می‌گردد و اولین ربات فضایی است که توانسته از منظومه شمسی خارج و در سال ۲۰۱۲ وارد فضای بین ستاره‌ای گردد. این فضاپیما به خاطر توانایی در دریافت دستورات و اجرایی کردن آنها به عنوان یک ربات می شناسد. وویجر۲ نیز به‌تازگی ورود خود به فضای بین ستاره‌ای را جشن گرفت.
داده‌های دریافتی حاکی از این است که در هر ثانیه ۲۲ هزار تن از ذرات یخ حلقه‌ها به درون سیاره کشیده می‌شود. ذرات تشکیل دهنده حلقه‌های سیاره زحل توسط تشعشعات خورشید و ابرهای پلاسمای ناشی از صخره‌های فضایی بمباران می‌شوند. همین موارد باعث شده که حلقه‌ها در میدان مغناطیسی سیاره گیر کرده و به سمت زحل کشیده شوند.
ناسا با مقایسه حجم تخمینی کل حلقه‌های سیاره زحل و میزان بارش مواد آنها در هر ثانیه به این نتیجه رسیده که در صورت بقای شرایط فعلی تا ۳۰۰ میلیون سال دیگر کل حلقه‌ها به تاریخ خواهند پیوست. حلقه‌های این سیاره علاوه بر جاذبه به سمت داخل، از طریق شتاب مداری به سمت فضا نیز کشیده می‌شوند.
نظرمن درباره ی سیاره ی مشتری وزحل واورانوس ه‍ست.
نظر من این است که تمام سیارات را برسی نمایم