سیروس برزو: بعدازآن که فضانوردان سایوز-۱۰ در ورود به ایستگاه فضایی سالیوت-۱ ناموفق به زمین بازگشتند، گروه دیگری که برای مأموریت مشابهی آموزش می‌دیدند را برای این سفر انتخاب کردند. الکسی لئونف، والری کوباسف و پیوتر کلودین قرار بود در اواسط خرداد ۱۳۵۰ با سایوز-۱۱ به ایستگاه فضایی سفر کنند اما به دلیل شک به‌سلامتی کوباسف، آن‌ها را کنار گذاشتند و یک گروه دیگر عازم ایستگاه شدند. سه فضانورد اول، تا زمان بازگشت سایوز-۱۱ از این بداقبالی خود ناراحت بودند اما در زمان بازگشت سایوز-۱۱ آن‌ها متوجه شدند چه خطری از بیخ گوششان گذشت. به دلیل باز شدن بی‌موقع یک دریچه در سایوز-۱۱ هر سه سرنشین آن کشته شدند. البته این جابجایی در سرنوشت کلودین تغییر اساسی دیگری هم داد. او دیگر هرگز نتوانست به فضا سفر کند.
الکسی لئونف، فرمانده این ناو درباره داستان کنار زدن گروه می‌گوید:«من به‌عنوان فرمانده نخستین گروه با کوباسف و کلودین برای این سفر ۲ سال آموزش و تمرین داشتیم. ۳ روز قبل از پرتاب پزشکان ناگهان گزارش دادند در عکس رادیوگرافی کوباسف یک تیرگی در سمت راست ریه کشف‌شده است. آن‌ها گمان می‌کردند مرحله اول بیماری سل است به همین دلیل به او اجازه پرواز ندادند. به‌جای او ولادیسلاو ولکف از گروه جانشین برای سفر انتخاب شد. ۱۱ ساعت مانده به پرتاب، گروه کاملاً عوض شد و اعضای علی‌البدل جای گروه اصلی را گرفتند. چون روانشناسان معتقد بودند هماهنگی روانی و اخلاقی بین گروه فضانوردان از اصول اساسی انتخاب گروه است. روز بعد، پاتسایف، ولکف و دابروولسکی به فضا پرتاب شدند. برای کوباسف هضم این موضوع خیلی سخت بود . او فکر می‌کرد زحمت دوساله ما را به هدر داده است.
متأسفانه این گروه زنده برنگشتند. من در زمان فرود سفینه آنجا بودم . وقتی آن‌ها را از ناو بیرون آوردند بدنشان هنوز گرم بود.
در سفینه دریچه کوچکی وجود داشت که فضانوردان بعد از فرود در صورت دلخواه باز می‌کردند تا از هوای تازه استفاده کنند. این دریچه به‌صورت لولایی باز می‌شد. ساچمه‌های این دریچه دچار خوردگی و در زمان بازگشت ، کمی بازشده بود. همین منفذ کوچک هوای داخل سفینه را به بیرون کشید. دابرولسکی تلاش زیادی کرده بود که منفذ را ببندد. اما موفق نشد. آن‌ها تقریباً ۱۸ دقیقه با مرگ مبارزه کردند اما نتوانستند کاری انجام دهند. ما در محل فرود آن‌ها را تنفس مصنوعی دادیم حتی پزشکان جراح تلاش کردند لخته‌های خون را با برش شاهرگ برطرف کنند شاید نجات یابند اما متأسفانه نتیجه‌ای نداد. خون آن‌ها کاملاً لخته شده بود.»