حفاری روی سیارک‌ها برای دسترسی به مواد معدنی ارزشمند و فلزات گران‌بها تنها در داستان‌های علمی-تخلیی وجود ندارد، بلکه چند سالی است که برخی از سرمایه‌داران و کارآفرینان بزرگ دنیا، به دنبال بهره‌برداری از معادن فضایی هستند و در این راه گام‌های مختلفی هم برداشته‌اند.
اولین تریلیونر زمین فردی است که بتواند از معادن سیارک‌ها بهره‌برداری کند
سه سال پیش بود که فیزیکدان مشهور نیل دگراس تایسون (Neil deGrasse Tyson) گفت:«اولین تریلیونر زمین، فردی است که بتواند از منابع و معادن سیارک‌ها بهره‌برداری کند. در این بین شرکت‌ها و افراد مختلفی وارد میدان شدند که Planetary Resources به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین‌ها، اشخاصی مانند جیمز کامرون (James Cameron) کارگردان هالیوودی (فیلم‌هایی مانند تایتانیک و آواتار) و لری پیج (Larry Page) مؤسس گوگل را به‌عنوان سرمایه‌گذار در اختیار گرفت.»
شرکت ساکن ردموند (Redmond) که در سال ۲۰۱۲ تأسیس‌شده بود، سال ۲۰۱۸ نخستین ماهواره خود را که برای یافتن منابع آب در فضا به رادار موج‌کوتاه مجهز شده بود، به خارج از جو زمین فرستاد. این شرکت دو سال پیش از آن، با جذب سرمایه ۲۱ میلیون دلاری و همچنین دریافت ۲۸ میلیون دلار از دولت لوکزامبورگ (به‌عنوان سرمایه‌گذار جدید و باهدف تبدیل‌شدن به نخستین کشور فعال در حفاری‌های فضایی) عملیات خود را آغاز کرده بود.
اما دیری نپایید که Planetary Resources در تأمین سرمایه بیشتر به مشکل خورد و با خروج لوکزامبورگ از طرح، مجبور به تعدیل نیرو شد. کار تا جایی پیش رفت که از ۷۰ نفر کارمند، تنها ۱۰ نفر در شرکت باقی ماندند و حتی کریس لوییکی (Chris Lewicki) مدیرعامل، تصمیم به حراج لپ‌تاپ‌ها و سایر تجهیزات اضافی شرکت گرفت.
البته شکست Planetary Resources نشان‌دهنده غیرممکن بودن بهره‌برداری از معادن فضایی نیست، بلکه مشکل فعلی عدم رشد کافی فناوری برای دستیابی به هدف مذکور بوده و به گفته تحلیلگران، شرکت‌هایی که وارد این حوزه می‌شوند، باید چشم‌انداز بلندمدتی برای رسیدن به هدف خود در نظر داشته باشند.
لازم به ذکر است که در صورت دستیابی شرکت‌ها به فناوری لازم، بهره‌برداری از معادن فضایی سود سرشاری خواهد داشت. به‌عنوان‌مثال در گزارش‌ها لری پیج (Larry Page)، ارزش پلاتینیم موجود دریکی از سیارک‌های نزدیک به زمین در حدود ۵۰ میلیارد دلار تخمین زده‌شده است.
با این حال فرآیند فرود کاوشگر روی سیارک، حفاری منابع، پردازش اولیه مواد و حمل دوباره آن‌ها به زمین پیچیدگی‌های فراوانی داشته و احتمالاً باید در دهه‌های آتی شاهد عملیاتی شدن آن باشیم.