یکی از دشوارترین آزمایش و تمرین‌های فضانوردان زندگی در اتاقک‌های انزوا است. در این اتاقک میزان تحمل فضانورد در شرایط سکوت و تنهایی سنجیده می‌شود. باآنکه امروز فضانوردان می‌توانند در ایستگاه‌های فضایی شرایط بسیار بهتری در مقایسه با سال‌های نخست پروازهای سرنشین‌دار داشته باشند اما شاید تعجب کنید اگر بشنوید شرایط تمرین و آموزش‌ها در مواردی سخت‌تر هم شده است.
به‌طور مثال اتاقک‌های سکوت در دوران گاگارین (Yuri Gagarin)، نسبت به اتاقکی که امروز فضانوردان چینی در آن تمرین می‌کنند بزرگ‌تر بود اما تجربه سال‌ها سفر به فضا ثابت کرد که ممکن است سفینه فضایی آن‌ها در محل دورافتاده‌ای فرود آید که شرایط جوی مناسبی نداشته باشد و فضانورد مجبور شود در همان محفظه تنگ سفینه مدتی زندگی کند به همین دلیل مسئولان آموزش در سازمان فضانوردی چین محفظه کوچکی را ساخته‌اند که فضانوردان باید روزهایی را در آن به سر ببرند.
این اتاقک‌ها که کاملاً کیپ هستند و راهی به‌جز در اصلی به بیرون ندارند می‌تواند بنا به‌دلخواه مسئولان آموزش، شرایط سخت‌تری مانند تغییر درجه حرارت و ایجاد گرما، سرما و حتی فشار هوا را به فضانورد تحمیل کند و او باید طبق آموزش‌های قبلی و با حداقل امکانات موجود در اتاقک، شرایط را برای زیست خود مناسب کند.
یکی دیگر از تمرین و آزمایش‌ها، قرار دادن فضانورد در اتاقی است که کاملاً بی‌صدا است یعنی هیچ صدایی از بیرون به داخل آن راه ندارد ضمن آن‌که پوشش داخل اتاق هم از هرگونه انعکاس صدا جلوگیری می‌کند. فضانوردان چینی بعد از قرار گرفتن در این اتاق باید ساعت‌ها در سکوت کامل زندگی کنند و هر زمان‌که آموزشگران بخواهند از طریق ارتباط رادیویی به سؤالات آن‌ها پاسخ دهند. به‌این‌ترتیب میزان توانایی فضانورد در برابر زندگی در انزوا و سکوت مورد آزمایش قرار می‌گیرد.
فضانوردان روس همچنین آزمایش‌هایی دارند اما سالیجان شریپف (Salizhan Sharipov) معتقد بود زندگی در این اتاق بهتر از آزمایش زندگی در اتاق آلودگی صوتی است. اتاق آلودگی صوتی به محلی گفته می‌شود که فضانوردان ساعت‌های متوالی باید خود را به سروصدای صدها دستگاه موجود در ایستگاه فضایی عادت دهند. او می‌گوید ویز ویز هرچند اندک دستگاه‌های مختلف درمجموع، شرایط سختی را به‌ویژه در زمان خواب فضانوردان به وجود می‌آورد به‌طوری‌که بعضی از آن‌ها با گوشی‌های مخصوص می‌خوابند تا این صدا مزاحم آسایش آن‌ها نشود.