روز ۱۲ اکتبر ۱۹۶۴ تیتر خیلی از روزنامه‌ها مردم را شگفت زده کرد. روس‌ها یک سفینه با سه سرنشین را به

امروز چنین تیتری حتی در صفحات لایی روزنامه‌ها هم دیده نمی‌شود اما در آن روزگار که توانایی ناوهای کیهانی تنها یک فضانورد بود آن هم با دشواری‌های فراوان, پرتاب سفینه‌ای سه نفره در حدی عجیب می‌نمود که روزنامه‌ها به ناو کیهانی وسخد, لقب اتوبوس دادند! و از تعداد فضانوردان ترکیب آن‌ها بود: یک نظامی, یک دانشمند و یک پزشک که این نیز نوآوری عجیبی به نظر می‌رسید.

اعلام برنامه ناو دونفره جمینی از سوی آمریکایی‌ها، مسئولان سیاسی را بر آن داشت که خواستار برنامه‌ای تبلیغاتی و پر جار و جنجال از سرگئی کارالیف سرپرست امور فضایی شوند. گروه طراحی ناوهای کیهانی به سرپرستی کنستانتین فئوکتیستف بلافاصله طرحی را ارائه دادند که هم جذاب بود و هم به فوریت دست یافتنی: ساخت سفینه‌ای سه نفره از ناو کیهانی یک نفره وستک (Vostok) با حذف برخی سامانه‌ها و تجهیزات از جمله لباس فضایی!
در ژانویه سال ۱۹۶۴ کارالیف به خروشچف اعلام کرد که مهندسان او می‌توانند زودتر از آمریکایی‌ها سفینه‌ای سه نفره را برای پرواز آماده کنند. خروشچف گرچه در گزارش خواند که خطر پرواز در وسخد۳ نفره به دلیل نداشتن سامانه‌های امنیتی مناسب، بسیار بیشتر از وستک است اما با خوشحالی آنرا پذیرفت. به این ترتیب، سفینه واسخد، با فضایی تنگ و ناراحت برای سه فضانورد ساخته شد.

برای ایجاد جذابیت و سروصدای بیشتر قرار شد در ترکیب سرنشینان یک فضانورد نظامی به عنوان فرمانده، یک مهندس کارشناس فضایی و بالاخره یک پزشک حضور داشته باشند.
اعضای این پرواز عبارت بودند از: ولادیمیر کمارف ۳۷ ساله فرمانده، دکتر بوریس یگورف ۲۷ ساله پزشک متخصص طب فضایی، مهندس کنستانتین فئوکتیستف ۳۸ ساله که یک دانشمند و طراح برجسته ناوهای کیهانی فضایی به شمار می‌رفت.
 کیهان‌نوردان طی این سفر از لباس‌های سنگین و دست و پاگیر فضایی استفاده نمی‌کردند و لباس آن‌ها یک بلوز وشلوار و کلاه ساده‌ای با گوشی و میکروفن بود.

اطلاعیه پرتاب، زمانی خوانده شد که وسخد-۱ اولین دور خود را در مدار تکمیل نموده بود. گرچه تاس گزارش داد که سفینه بزرگ‌تر و بسیار راحت‌تر از وستک است اما درحقیقت این ناو در حقیقت شکل تغییر یافته سفینه وستک بود که با اضافه کردن برخی تجهیزات و با حذف لباس فضایی به سه نفره تبدیل گردید.
 وسخد توسط یک موشک جدید و نیرومند به فضا پرتاب شد. این سفینه شامل بخش‌های تجهیزات و موتوری و قسمت سرنشین دار بود. بخش سرنشین دار ناو کره‌ای به قطر ۳.۲ را شامل می‌شد که در آن هوا با ترکیب جو زمین جریان داشت. سرنشینان در زمان پرتاب، سفر مداری و بازگشت در این بخش بسر می‌بردند. در بازگشت به زمین، در ارتفاع مشخص یک چتر سرعت ناو را متعادل می‌کرد.
طبق اطلاعیه‌های منتشره حرارت وسخد-۱ بین ۷۰-۶۰ درجه فارنهایت نگهداری می‌شد و رطوبت آن ۵۰ درصد، فشار هوا در حدود سطح دریا بود.
کیهان‌نوردان در زمان خواب با تسمه‌های ویژه خود را به صندلی می‌بستند اما در وضعیت عادی، آزادانه در سفینه به فعالیت می‌پرداختند.
آن‌ها به‌نوبت کشیک می‌دادند اول بوریس یگورف خوابید بعد نوبت به کنستانتین فئوکتیستف رسید و پس از او ولادیمیر کمارف به خواب رفت.
در نخستین دقایق پرواز فئوکتیستف متوجه شد که میزان رطوبت سفینه بالا رفته است بعد از بررسی مسئله متوجه شدند که علت، تعرق زیاد فضانوردان در مرحله پرتاب بوده و از مرکز کنترل به آن‌ها گفته شد کمربندهای خود را باز کنند. 
وسخد-۱ در ساعت ۰۷:۴۷ صبح ۱۳ اکتبر در پتروپاولوسک فرود آمد.

ناو کیهانی وسخد بطور کلی از نظر امنیتی سفینه‌ای پرخطر بشمار می‌رفت به همین دلیل تنها دو بار مورد استفاده قرار گرفت.

وسخد-۱

سرنشینان: ولادیمیر کمارف، کنستانتین فئوکتیستف ، باریس یگوروف
زمان پرتاب:ساعت ۰۷:۳۰:۰۱ روز ۱۲  اکتبر ۱۹۶۴
محل پرتاب:سکوی پرتاب شماره ۱ پایگاه فضایی بایکونور
پرتاب کننده:موشک  وسخد
وزن سفینه (کیلوگرم): ۵۳۲۰
زاویه شیب نسبت به خط استوا (درجه): ۷/۶۴
مدت یک دور گردش کامل به دور زمین (دقیقه):   ۶/۸۹ 
اوج و حضیض مدار (کیلومتر):  ۳۳۶ – ۱۷۸
زمان فرود: ساعت ۰۷:۴۷:۴ روز ۱۳ اکتبر ۱۹۶۴
محل فرود:  ۳۱۲ کیلومتری شمال غربی کوستانا در قزاقستان
مدت پرواز:۱ روز و ۱۷ دقیقه و ۳  ثانیه
مسافت طی شده:  ۸/669 کیلومتر
تعداد گردش در مدار زمین:  ۱۶ بار