محققین دانشگاه سامارا (Samara University) روسیه در جریان چهارمین کنفرانس بین‌المللی “آزمایشات علمی و فناوری در زمینه ماهواره‌برهای اتوماتیک و ماهواره‌های کوچک” یک سامانه پیشرانش جدید را برای انجام مانوورهای نانوماهواره سامست-ام (SamSat-M) معرفی کردند.
این سامانه پیشرانشی، ترکیبی از آب تقطیرشده و اتیل الکل را به عنوان پیشرانه استفاده می‌کند تا موقعیت نانوماهواره 10*10*30 سانتیمتری سامست-ام را کنترل نماید. تیم تحقیقاتی در توضیح دلایل انتخاب این ترکیب، جرم مولکولی پایین آب را عاملی برای دستیابی به نرخ بالای جریان بخار خروجی و در نتیجه سرعت مانوور بالاتر عنوان کرد. ضمن اینکه اضافه کردن الکل از یخ‌زدگی پیشرانه در در دماهای پایین مدارهای نزدیک زمین جلوگیری می‌کند. از دیگر مزایای این ترکیب، ایمن بودن آن و عاری بودن از مواد خوداشتعال، غیر سمی بودن و تولید نکردن آلودگی می‌باشد.
دانشمندان همچنین تاکید دارند که علاوه بر رعایت کردن ملزومات متداول نانوماهواره‌ها شامل بهینه کردن جرم، ابعاد و مشخصه‌های انرژی، یکی از چالش‌های مهم ساخت سامانه‌ای نسبتا ارزان و قابل اعتماد برای پرتاب این ماهواره‌ها به فضا می‌باشد. معمولا نانوماهواره‌ها به عنوان محموله ثانویه به همراه ماهواره‌های بزرگتر به فضا فرستاده می‌شوند. در این شرایط اپراتورهای پرتاب‌های فضایی باید مطمئن باشند که هیچ‌کدام از محموله‌های موجود در ماهواره‌بر، حین پرتاب دچار اشتعال و انفجار نشوند تا کل ماموریت به خطر نیافتد. در همین راستا محققین دانشگاه سامارا در مورد ایمن بودن سامانه توسعه‌داده‌شده و سازگاری آن با ماهواره‌بر‌ها مطمئن هستند.
استفاده از سامانه‌های پیشرانش، ظرفیت‌های نانوماهواره‌ها را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد. با حضور گروهی این ماهواره‌ها در فضا می‌توان مطالعاتی را انجام داد که توسط یک ماهواره سایز بزرگ قابل انجام نیست. از جمله این مطالعات می‌توان به تحقیقات ژئوفیزیکی، بررسی ترموسفر و یونوسفر برای پیش‌بینی بلایای طبیعی، خطر برخورد شهابسنگ‌ها و بررسی وضعیت سازه‌های فضایی اشاره کرد.
محققین دانشگاه سامارا تاکنون نمونه اولیه سامانه خود را توسعه داده‌اند و در حال انجام آزمایش‌های مختلف بر روی آن می‌باشند. بیشینه وزن این سامانه 1.55 کیلوگرم بوده که ۴۵۰گرم آن به پیشرانه اختصاص دارد و ضربه کلی مورد انتظار آن کمتر از ۸۰متر بر ثانیه نخواهد بود. لازم به ذکر است که این سامانه الکتروگرمایی می‌باشد؛ بدین معنی که ترکیب آب و الکل قبل از ورود به نازل توسط یک گرمکن الکتریکی تبخیر گردیده و گاز تولید‌شده نیز برای رسیدن به دمای مورد نظر توسط همان گرمکن گرم می‌شود.