فضاپیمای ۳.۵متری به دنبال حیات در همسایگی منظومه شمسی میرود
یک متفکر میلیاردر روسی و مدیر سابق مرکز تحقیقات ایمز ناسا (NASA Ames Research Center) به همراه گروهی از فیزیکدانان و مهندسان سطح بالا قصد دارند که صدها فضاپیمای کوچک را به سیستم ستارهای آلفا قنطورس (Alpha Centauri) در همسایگی زمین بفرستند تا حیات را جستجو کنند.
۵۰سال بعدازاین که نخستین انسان پا روی کره ماه گذاشت، دیگر زمان آن فرارسیده که انسانها چالش جدیدی را در فضا شروع کنند و حیات را در سیارات دیگر جستجو کنند. قرار است این چالش از طریق فضاپیماهای ریز و از ستارههای همسایه منظومه شمسی شروع شود.
اگر این پروژه که استارتشات (Starshot) نام دارد، موفقیتآمیز باشد، در آیندهای نزدیک عکسهایی از آلفا قنطورس در فاصله چهار سال نوری از زمین به دست خواهیم آورد که این مسافت برابر است با ۶هزار و ۸۰۰ بار سفر به پلوتو و حدود ۳۰ تا ۴۰سال طول میکشد.
آلفا قنطورس یک ستاره دوتایی است که به همراه کوتوله سرخ پروکسیما قنطورس یا آلفا قنطورس سی، که بسیار کمنورتر است یک سامانه سهگانه را تشکیل میدهد. این سامانه، از همه ستارهها به منظومه خورشیدی ما نزدیکتر است و با چشم غیرمسلح بهصورت چهارمین ستاره درخشان آسمان شب دیده میشود. شعاع آلفا قنطورس ۲۳درصد از خورشید بیشتر است و چگالی آن نیز ۱۰درصد بیشتر از خورشید ما است.
پیت وردن (Pete Worden)، مدیر پروژه استارشات در این مورد میگوید: «با این پروژه میتوانیم به سؤال اساسی بشریت آیا ما در جهان تنها هستیم؟» پاسخ دهیم.» وی که حدود ۹سال مدیریت مرکز ایمز ناسا را به عهده داشته است، میگوید: «اگر بتوانیم حیات را در سیارهای پیدا کنیم که نزدیک به منظومه شمسی است، به یکی از اساسیترین اکتشافات تاریخ بشر دست مییابیم.»
استارشات همانند مأموریتهای فضایی دیگر نیست که در آنیک موشک عظیمالجثه برای حمل یک فضاپیمای سنگین پرتاب میشود. بهطور مثال، فضاپیمای نیو هورایزنز ( New Horizons interplanetary probe) ناسا کمی بیش از نیم تن وزن دارد. در عوض فضای استارشات وزن و ضخامت بسیار کمی دارد تا بتواند خیلی سریع حرکت کند و آرایه لیزری روی زمین با شلیک لیزر به سطح این فضاپیما آن را واردا به حرکت میکند. اندازه این فضاپیما از یک تا سه و نیم متر است و وزن آن بهاندازه یک جرعه آب است.
در مورد سرعت این فضاپیما باید بدانید که استارشات میتواند با سرعت یکپنجم سرعت نور یعنی ۱۳۴میلیون کیلومتر در ساعت حرکت کند و بهجای ۴۰سال، در عرض ۲۰سال به آلفا قنطورس برسد. گفتنی است که نیو هورایزنز ۹و نیم سال طول کشید تا به پلوتو برسد.
نانوساختار استارشات
چیزی که موجب میشود استارشات یک ایده قانعکننده برای ارسال به آلفا قنطورس باشد، نانو ساختاری است که در این فضاپیما بهکاررفته است و جرم آن حدود یک گرم و برابر با یک ورق کاغذ است. از همین رو بهراحتی میتوان روی آن حسگر، بادبان و دوربینهایی نصب کرد. این حسگرها میدانهای مغناطیسیای را که سیارات را از تابش تشعشعات محافظت میکنند، اندازه بگیرند و موجهای خاص نوری را شناسایی کنند که وجود حیات را نشان میدهند.
پیشنهاد میکنیم حتماً ویدئوی مربوط به این فضاپیما را تماشا کنید: