پژوهشگران آمریکایی سعی دارند با شبیه‌سازی یک مرکز درمانی، کنترل شرایط اورژانسی در فضا را به فضانوردان آموزش دهند.
تماس تلفنی برای آمدن آمبولانس و رفتن به نزدیک‌ترین بیمارستان اقدامات لازم برای کنترل موقعیت‌های اورژانسی هستند اما در فضا، چنین انتخاب‌هایی وجود ندارند. زمین از فضانوردان ساکن در ایستگاه فضایی بین‌المللی(ISS) چند ساعت فاصله دارد و تنها راه بازگشت به زمین، استفاده از یک کپسول مملو از اتمسفر این سیاره است. درنتیجه، فضانوردان برای کنار آمدن با شرایط اورژانسی احتمالی، باید آموزش‌های ابتدایی پزشکی را بگذرانند.
درهرحال، همیشه در شرایط وخیم، راهی برای تخلیه ایستگاه فضایی وجود دارد اما در سفرهایی که به‌سوی ماه یا مریخ صورت می‌گیرد، چنین امکانی نیست. سفر به ماه، چندین روز و سفر به مریخ، چندین سال زمان می‌برد. فضانوردانی که در این مأموریت‌ها به‌خصوص مأموریت مریخ حضور دارند، باید از عهده حل مشکلات بزرگ مربوط به‌سلامتی برآیند. شاید سیگنال‌های رادیویی در هر مأموریت، تا ۲۰ دقیقه تأخیر داشته باشند و این یعنی، فضانوردان باید بتوانند مشکلات خود را حل کنند.
بیمارستان بریگم (BWH) آمریکا در تلاش است تا راهی برای چگونگی آموزش فوریت‌های پزشکی در فضا پیدا کند. در این پروژه که با سرمایه‌گذاری ناسا صورت می‌گیرد، پژوهشگران، یک مرکز درمانی فضای عمیق را در مرکز شبیه‌سازی پزشکی (STRATUS) این بیمارستان تأسیس کرده‌اند. این مرکز درمانی، به یک سفینه فضایی تخیلی شباهت دارد اما هدف از ساخت آن، شبیه‌سازی یک واحد پزشکی واقعی در مأموریت‌های ناسا است.
در این واحد، تجهیزات پزشکی لازم ازجمله نمایشگر ضربان قلب و اسکنر مافوق صوت به چشم می‌خورند که همه آن‌ها، برای یک محیط بی‌وزن طراحی شده‌اند. در هر حال، تجهیزات موجود در این اتاق، محدود هستند زیرا این محدودیت در فضا نیز وجود دارد.
انتقال تجهیزات سنگین از زمین به فضا، هزینه بالایی دارد و حتی پیچیده‌تر از راه دوری است که تا مقصد طی می‌شود. درنتیجه، فضانوردان باید بتوانند برای شرایط اورژانسی پزشکی، از منابع کوچک اما راهبردی استفاده کنند.