یک مقام دولتی هندی اخیرا اعلام کرد که سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) شروع به کار بر روی توسعه سامانه الکتریکی(EPS) با سطح رانش بالا کرده است که می‌تواند وابستگی به سوخت شیمیایی را کاهش می‌دهد. در نیروی رانش الکتریکی برخلاف نیروی شیمیایی، محدودیت انرژی ندارد و می‌تواند یک سفینه با حجم کم را با نیروی پیشران کم بفرستد. یعنی می‌توان حجم محموله‌ای را که با توجه به میزان سوخت مورد نیاز سامانه‌های پیشرانشی نیاز به یک ماهواره 6 تنی دارد، در یک ماهواره ۴تنی گنجاند؛ هم‌چنین سامانه پیشرانش الکتریکی دارای طول عمر بیشتری در مقایسه با نیروی شیمیایی است.
در حال حاضر ایسرو(ISRO) برای پرتاب ماهواره‌های سنگین خود وابسته به تأسیسات خارجی کشور فرانسه است. ابتدا سامانه پیشرانش الکتریکی(EPS) در ماهواره جی ست -۹ (GSAT-9) جنوب آسیا که در سال ۲۰۱۷ پرتاب شد، انجام شد که کار رضایت بخشی بود.
در حال حاضر نیروی شیمیایی استفاده‌شده به‌وسیله ایزرو یک سطح رانش ۴۴۰نیوتنی برای به مقصد رساندن ماهواره در عرض چند روز را فراهم می‌کند، که ایزرو در تلاش برای افزایش نیروی پیشران الکتریکی است که فعلا برای ماهواره‌های زیر ۳۰۰نیوتن با سطح رانش کم حرکت می کند و هر فضاپیمای ۶ماه باید منتظر بماند تا به‌آرامی به مقصد برسد.
