زیست‌پذیری ماه مطابق آخرین تحقیقات انجام شده در دو بازه زمانی در ۴ و ۳.۵ میلیارد سال قبل به وقوع پیوسته است. به نظر می‌رسد تنها قمر زمین در گذشته از انواع ساده‌ای از حیات پشتیبانی می‌کرده است.
تحقیق جدیدی که به رهبری پروفسور یان کرافورد (Ian Crawford) از دانشگاه لندن و دکتر درک شورلز ماکوخ (Dirk Schulze-Makuch) از دانشگاه ایالت واشنگتن انجام داده‌اند، نشان می‌دهد که احتمالا در گذشته، زیست‌پذیری ماه در دو بازه زمانی رخ داده است.
این دو زیست‌اخترشناس در بیانیه‌ای نوشتند: «اندکی پس از آنکه ۴ میلیارد سال پیش تنها قمر سیاره زمین از دیسک گرد و غبار شکل گرفت، شرایط بر روی سطح آن برای پشتیبانی از اشکال زندگی ساده کافی بود. همچنین حدود ۳.۵ میلیارد سال قبل و در دوران اوج فعالیت‌های آتشفشانی، زیست‌پذیری کره ماه محتمل بوده است.در طول هر دو بازه زمانی فوق، مقادیر عظیمی از گازهای فرار فوق‌العاده داغ، شامل بخار آب، از بخش‌های درونی کره ماه با فشار خارج می‌شدند.»
این دو دانشمند ادامه می‌دهند:«این خروج گاز می‌توانسته حوضچه‌هایی از آب مایع بر روی سطح ماه را شکل دهد. تراکم اتمسفر برای نگه داری از آن به مدت میلیون‌ها سال کافی بوده است.»
دکتر شولز ماکوخ می‌گوید: «اگر آب مایع و اتمسفری قابل ملاحظه برای دوره‌های زمانی طولانی مدت در اوایل حیات کره ماه وجود می‌داشت، گمان ما این است که حیات در کره ماه با چنین شرایطی در آن دوران ولو به صورت گذار رخ داده است. تحقیق این تیم مطالعاتی بنابر ماموریت‌های فضایی اخیر و تجزیه و تحلیل‌های حساس از نمونه‌‌های سنگ و خاک کره ماه نشان می‌دهد که این قمر به آن صورتی که در گذشته تصور می‌کردیم، خشک نبوده است. در سال ۲۰۱۰ راداری که بر روی فضاپیما هندی چاندرایان ۱ (Chandrayaan-1) توسط ناسا سوار شده بود، دیپوزیت‌های آب یخ زده را در نزدیکی قطب شمال ماه شناسایی کرده بود. این رادار چند ده حفره کوچک حاوی یخ را کشف کرد که مطابق تخمین‌ها حداقل ۶۰۰ میلیون یخ را می‌توان در آنجا پیدا کرد.به علاوه مدارک مستندی وجود دارد که حاکی از وجود مقادیر عظیمی از آب در لایه گوشته ماه است که مطابق گمانه‌زنی‌ها احتمالا در دوره‌های اولیه در فرآیند شکل‌گیری ماه آنجا به دام افتاده است. به علاوه احتمال این وجود دارد که ماه در دوران اولیه حیات‌اش توسط یک میدان مغناطیسی مورد محافظت قرار گرفته باشد که می‌تواند اشکال حیات بر روی سطح را از گزند بادهای خورشیدی در امان نگه دارد.»
دانشمندان این پژوهش می‌گویند:«اگر آب مایع و اتمسفر قابل توجه برای مدت میلیون‌ها سال بر روی ماه اولیه حضور می‌داشت، می‌توان اینچنین استدلال کرد که سطح ماه حداقل در دورانی به صورت گذرا زیست‌پذیر بوده و شاید فهرستی از ساختارهای مورد نیاز برای حیات را داشته است.اینکه آیا زیست‌پذیری ماه زمانی اتفاق افتاده و یا حیات از جایی به این قمر منتقل شده است، بسیار جای بررسی دارد و تنها می‌توان پاسخ این پرسش را با برنامه‌ای آینده‌نگرانه و پرتکاپو در زمینه اکتشافات ماه بدست آورد. یک جنبه مهم برنامه اکتشافی این‌چنینی، جمع‌آوری نمونه از دیپوزیت‌هایی است که در آتشفشانی‌ترین دوران ماه در ۳.۵ میلیارد سال قبل تشکیل شده‌اند.شانس زندگی در ماه بالا خواهد بود اگر شرایط هیدراته و یا مناسب برای زیست‌پذیری (مثل وجود علائم زیستی) در آن زمان وجود داشته باشند.»
